Grzegorz XIII (Ugo Boncompagni) (ur.
7 stycznia
1502 w Bolonii – zm.
10 kwietnia
1585 w Rzymie) –
papież
w okresie
13 maja
1572 –
10 kwietnia
1585 r.
Autor
kalendarza gregoriańskiego
który jest używany do dziś. Zastąpił on
kalendarz juliański
1 marca
1582
r. Grzegorz XIII wydał
13 lutego
bullę
[1], w której nakazał opuścić 10 dni, a w przyszłości nie traktować lat 1700, 1800, 1900, 2100 itd. jako
lata przestępne
.
Był synem kupca. Studiował
prawo
w Bolonii. W
1530
roku uzyskał stopień
doktora
i przez następne osiem lat wykładał na uczelni prawo. Miał nieślubnego syna Giacoma. Kiedy w
1539
roku przyjechał do Rzymu, papież
Paweł III
powierzył mu urząd sędziego na
Kapitolu
i wicekanclerstwo w
Kampanii
. W
1542
roku Buoncompagni przyjął
święcenia kapłańskie
. Papież
Paweł IV
mianował go sekretarzem swojego bratanka kardynała Carla Carafy. Z nim Ugo wypełnił dwie misje dyplomatyczne, w
1556
we Francji i rok później w Brukseli. W
1558
został
biskupem
Vieste
. Na życzenie papieża Piusa IV udał się w
1561
roku razem z legatem kardynałem Ludivikiem Simonettą na obrady soboru trydenckiego. Jego udział w redagowaniu dekretów soborowych był tak znaczący, że
Pius IV
w dowód uznania mianował go w
1565
roku
kardynałem
-
prezbiterem
kościoła św. Sykstusa w Rzymie. Powierzył mu też misję rozwiązania sprawy arcybiskupa
Toledo
Bartolomea de Carranzy oskarżonego o herezję, której
inkwizycja
dopatrzyła się w jego Katechizmie chrześcijańskim i uwięziła hierarchę. W podróży do Hiszpanii Buoncopagniemu towarzyszył jako
teolog
Felice Peretti, późniejszy papież
Sykstus V
. Król
Filip II Habsburg
obdarzył wysłannika papieża dużym zaufaniem, a poparcie ze strony monarchy okazało się decydujące o wyborze na Tron Piotrowy. Wyrok na Carranzę został wydany dopiero przez Grzegorza XIII i wbrew oczekiwaniom króla był łagodny (odwołanie kwestionowanych twierdzeń). Kardynał Buoncompagni nie wrócił do Rzymu na
konklawe
po śmierci Piusa IV, ale pracował także dla jego następcy, Piusa V, w sygnaturze, czyli kongregacji będącej apelacyjnym trybunałem sądowniczym Stolicy Apostolskiej.
Po śmierci Piusa V kardynałowie w ciągu niespełna 24 godzin wybrali Ugona Buoncompagniego na nowego papieża. Stało się to możliwe, gdy najpoważniejszy kandydat, kardynał
Alessandro Farnese
, na prośbę króla hiszpańskiego Filipa II zrezygnował.
Po wyborze na papieża Ugo Buoncompagni swoje imię przybrał na cześć
Grzegorza I
(
590
-
604
), którego uważał za swojego patrona. Został koronowany
25 maja
1572.
Medal
pamiątkowy z wizerunkiem Grzegorza XIII z 1572
Podczas swojego pontyfikatu podniósł intelektualny poziom kleru, zakładając przy pomocy
jezuitów
szkoły w Rzymie i innych miastach.
Kolegium Rzymskie
, później nazwane Uniwersytetem Gregoriańskim, do dziś jest jednym z głównych ośrodków myśli chrześcijańskiej. Realizując zalecenia
soboru trydenckiego
, polecił opublikować zbiór nowego
prawa kanonicznego
. Odprawiał trzy msze święte w tygodniu i w każdą niedzielę, co w okresie
renesansu
należało do rzadkości[]. Jednocześnie wzorem innych władców swej epoki uważał, że innowierców trzeba zwalczać mieczem i ogniem. Pochwalił więc w 1572 r. paryską rzeź 10 tysięcy
hugenotów
, zwaną
nocą św. Bartłomieja
[].
Ustanowił święto Matki Bożej różańcowej (
7 października
), w miejsce święta Matki Bożej zwycięskiej wprowadzonego przez Piusa V dla uczczenie pokonania Turków w bitwie pod
Lepanto
.
Przypisy