Objawienie Pańskie, Epifania (
gr.
επιφάνεια epifaneia; objawienie, ukazanie się) –
chrześcijańskie
święto
mające uczcić:
objawienie się Boga człowiekowi
(
teofania
), obecność
Boga
w historii człowieka, a także uzdolnienie człowieka do rozumowego poznania Boga. Symbolem święta jest historia opisana w
Ewangelii Mateusza
[1], według której
Mędrcy ze Wschodu
przybyli do
Betlejem
, aby oddać pokłon
Jezusowi
.
Dzień obchodów
Objawienie Pańskie w
Kościele katolickim
obchodzone
6 stycznia
, natomiast w
Kościele prawosławnym
6/19 stycznia[2], tj. 6 stycznia wg prawosławnej
liturgii
posługującej się
kalendarzem juliańskim
, a
19 stycznia
wg obowiązującego
kalendarza gregoriańskiego
.
W Polsce
W tradycji
polskiej
, ale nie tylko[3], Objawienie Pańskie nazywane jest potocznie świętem Trzech Króli.
W powojennej
Polsce
, było
dniem wolnym od pracy
do 16 listopada
1960
roku. Zostało zniesione ustawą
Sejmu PRL-u
[4]. Od września 2010 roku trwają prace legislacyjne nad ponownym przywróceniem dnia wolnego. Odpowiednią ustawę uchwalił
Sejm RP
przy okazji zmiany Kodeksu pracy[5]. Obecnie ustawa oczekuje na przyjęcie przez Senat i podpisanie przez Prezydenta oraz ogłoszenie w
Dzienniku Ustaw
i wejście w życie.
Na podstawie rozporządzenia
Ministrów Pracy i Polityki Socjalnej
oraz
Edukacji Narodowej
, opublikowanego w
Dz.U.
, osoby należące do kościołów i innych związków wyznaniowych (niż katolickie), w celu obchodzenia świąt religijnych nie będących dniami ustawowo wolnymi od pracy, mają prawo do zwolnień od pracy lub nauki[6].
Na świecie
Święto jest również dniem wolnym od pracy m.in. w trzech landach
niemieckich
(w
Badenii-Wirtembergii
,
Bawarii
i
Saksonii-Anhalt
),
Austrii
,
Grecji
,
Hiszpanii
,
Słowacji
,
Szwajcarii
,
Włoszech
,
Szwecji
i
Finlandii
.
Historia święta
Objawienie Pańskie należy do pierwszych świąt, które uświęcił
Kościół
. W pierwszych wiekach
chrześcijaństwa
święto to wyznaczało początek
roku liturgicznego
. W
Kościele wschodnim
znane już było w
III wieku
, natomiast w
Kościele obrządku zachodniego
obchodzić je zaczęto od schyłku
IV wieku
.
We wczesnym chrześcijaństwie dzień ten obchodzony był jako święto
Bożego Narodzenia
: w
Apostolskim Kościele Ormiańskim
jest tak do dzisiaj; w Cerkwi prawosławnej jest to
Wigilia święta Narodzenia Chrystusa
wg prawosławnej liturgii (24 grudnia/6 stycznia)[7]. Była więc to rocznica objawienia się Boga całemu światu (Objawienie Pańskie).
Po
Konstantynie
(zm. 337) Boże Narodzenie utożsamiono ze świętem narodzin Niezwyciężonego Słońca obchodzonym w najkrótszy dzień roku (21-22 grudnia), a dzień 6 stycznia stał się na zachodzie obecnym świętem „
Trzech Króli
”, które interpretuje się, jako objawienie się Boga ludom nieżydowskim,
pogańskim
, reprezentowanym przez Mędrców ze wschodu.
Kościół wschodni łączył święto „Trzech Króli” z Bożym Narodzeniem, obchodzonym jednocześnie, jako wielkie święto
Epifanii
, natomiast w Kościele łacińskim Trzech Króli było i jest świętem niezależnym od Bożego Narodzenia.
Symbolika
Według chrześcijan Objawienie Pańskie ma swoją symbolikę: jest pokłonem zarówno części świata pogan, jak i ludzi z różnych warstw społecznych oraz narodowych w ogóle (stąd dużo późniejsze przedstawienie
Mędrców
(Magów), jako trzech osób, z których jedna jest czarna, druga młoda, a trzecia stara, przed Bogiem Wcielonym. Wśród takiej rodziny ludzkiej narodził się Chrystus ze swą zbawczą misją, a ona w swych przedstawicielach przybyła z różnych stron, aby złożyć mu hołd. Dlatego w tradycji chrześcijańskiej jeden z magów jest czarnoskóry (od XIV w.). Uniwersalność zbawienia, ponad wszelkimi podziałami, zaakcentowana jest poprzez samą nazwę święta i jego wysoką rangę w
Kościele powszechnym
.
Katolicyzm
Objawienia Pańskie w
Kościele katolickim
ma rangę
uroczystości liturgicznej
.
Zwyczaje
Zwyczaj święcenia tego dnia złota i kadzidła wykształcił się na przełomie wieków
XV
i
XVI wieku
. Poświęcanym kadzidłem, którym była żywica z jałowca, okadzano domy i obejście, co miało znaczenie symbolicznego zabezpieczenia go przed chorobami i nieszczęściami. W tym samym celu poświęconym złotem dotykano całej szyi. Po uroczystym obiedzie podawano ciasto z migdałem. Ten, kto go odnalazł w swoim kawałku, zostawał "królem migdałowym". Znany był też zwyczaj chodzenia dzieci z gwiazdą, które pukając do domów, otrzymywały rogale, zwane "szczodrakami". Śpiewano przy tym
kolędy
o Trzech Królach. Przy kościołach stały stragany, sprzedawano kadzidło i kredę.
Od
XVIII wieku
upowszechnił się także zwyczaj święcenia kredy, którą zwyczajowo w święto Trzech Króli na drzwiach wejściowych w wielu domach katolickich pisano litery: K+M+B oraz datę bieżącego roku.
Zwyczaj
ten, znany również w czasach obecnych, jest błędną interpretacją łacińskiej inskrypcji CMB Christus Mansionem Benedicat (Niech Chrystus błogosławi temu domowi), choć
święty Augustyn
tłumaczy je jako Christus Multorum Benefactor (Chrystus dobroczyńcą wielu). Legenda o "trzech królach" pojawiła się w
średniowieczu
, stąd przyjęło się błędne odczytywanie tych liter jako imion Mędrców.
Prawosławie
Objawienie Pańskie w tradycji prawosławnej znane jest bardziej pod nazwą Epifanii i jest jednym z
12 głównych świąt
obchodzonych w
roku liturgicznym
.
Święto wprowadzono na początku
IV wieku
na Wschodzie w celu wyparcia popularnego święta narodzin
boga Aiona
. Prawdopodobnie pod wpływem
gnostycyzmu
święto epifanii zaczęto uznawać także za pamiątkę
chrztu Jezusa
w
Jordanie
.
Epifania łączy objawienie się Boga człowiekowi,
Teofanię
i pierwsze objawienie się
Trójcy Świętej
podczas
Chrztu Pańskiego
. Wyznawcy
prawosławia
określają potocznie grupę tych świąt, obchodzonych jednego dnia, jako
święto Jordanu
.
Zobacz też
Przypisy
Źródła
Linki zewnętrzne