Andy Roddick |
|
Państwo |
Stany Zjednoczone
|
Miejsce zamieszkania |
Austin
,
Teksas
|
Data i miejsce urodzenia |
30 sierpnia
1982
Omaha
,
Nebraska
|
Wzrost | 187 cm |
Masa ciała | 88 kg |
Gra | praworęczna, oburęczny backhand |
Status profesjonalny | 2000 |
Zakończenie kariery | aktywny |
Trener | Larry Stefanki |
Gra pojedyncza |
Wygrane turnieje | 29 |
Najwyżej w rankingu | 1 (3 listopada 2003) |
Australian Open
| SF (2003, 2005, 2007, 2009) |
Roland Garros
| 4R (2009) |
Wimbledon
| F (2004, 2005, 2009) |
US Open
| W (2003) |
Gra podwójna |
Wygrane turnieje | 4 |
Najwyżej w rankingu | 50 (11 stycznia 2010) |
Australian Open | nie startował |
Roland Garros | 1R (2001) |
Wimbledon | 1R (2001) |
US Open | 2R (1999-2000) |
Strona internetowa
|
Andy Roddick (ur.
30 sierpnia
1982
w
Omaha
,
Nebraska
),
tenisista
amerykański
, najwyżej sklasyfikowany zawodnik
USA
zajmujący obecnie[1] 11. miejsce w rankingu ATP. Specjalizuje się w grze na nawierzchni twardej.
W zawodowym
Tourze
zadebiutował pod koniec lutego 2000 roku w
Delray Beach
grając z Laurence Tielemanem. W 2003 został mistrzem
wielkoszlemowego
US Open
, a w
2006
był finalistą tej imprezy. Ponadto grał również w finałach
Wimbledonu
2004
,
2005
i
2009
. Pierwsze turniejowe zwycięstwo odniósł w
Atlancie
w 2001 roku, a ostatnie w 2010 w
Miami
. W sumie wygrał 29. zawodów z cyklu
ATP Tour
w grze pojedynczej. W listopadzie 2003 został liderem rankingu ATP Entry. W grze podwójnej wygrał 4. turnieje
ATP
.
Amerykanin jest zwycięzcą
Pucharu Davisa
z
2007
, kiedy to reprezentacja
Stanów Zjednoczonych
pokonała w finale
Rosję
4:1. Był również finalistą rozgrywek z
2004
roku.
Kariera zawodowa
Lata juniorskie
Znawcy tenisa uważali Roddicka za bardzo utalentowanego tenisistę. Typowano go na następcę takich sław amerykańskiego tenisa jak
Pete Sampras
czy
Andre Agassi
[2]. Przez ten czas zdołał wywalczyć tytuły w
Australian Open
czy
US Open
. Osiągnął również ćwierćfinał turnieju
French Open
. Łącznie wygrał 6. turniejów singlowych i 7. deblowych. W 2000 roku rozpoczął karierę zawodową[3].
2000-2001
W debiutanckim sezonie kariery zawodowej Roddick osiągnął ćwierćfinał turnieju w
Waszyngtonie
z cyklu ATP International Series. Tego roku wygrał swój pierwszy challenger w karierze – w
Austin
. W turniejach
wielkoszlemowych
nie startował za wyjątkiem
US Open
, gdzie grając dzięki "dzikiej karcie", odpadł w I rundzie.
Na początku kolejnego sezonu Amerykanin nie wystąpił w
Australian Open
oraz w
Indian Wells
. Niespełna tydzień później wystartował w
Miami Masters
gdzie doszedł do ćwierćfinału. Tam musiał uznać wyższość
Lleytona Hewitta
. Następnie wystąpił w Atlancie, gdzie po raz pierwszy w karierze wygrał swój turniej ATP. W finale pokonał Belga
Xaviera Malisse
(6:2, 6:4). Tydzień po tym sukcesie Andy wygrał swój drugi turniej ATP w
Houston
. W finałowej rozgrywce po pięciosetowym pojedynku ostatecznie pokonał Koreańczyka
Lee Hyung-Taik
3:6, 6:1, 2:6, 6:4, 6:2.
W turniejach
Monte Carlo Masters
i
Rome Masters
nie wystąpił. Natomiast w
Madrid Masters
doszedł do III rundy. Po turniejach z cyklu Masters rozpoczęły się rozgrywki o mistrzostwo
French Open
. Roddick awansował w nim do III rundy i w walce o awans do kolejnej musiał pokonać
Lleytona Hewitta
. Jednak kontuzja (nadwyrężenie ścięgien w lewym kolanie) zmusiła Amerykanina do poddania meczu.
Miesiąc później rozpoczęto rozgrywki na kortach
Wimbledonu
, gdzie doszedł do III rundy. W sierpniu rozpoczęły się się zmagania w
Waszyngtonie
. W ubiegłym roku osiągnął w nim do ćwierćfinału, a w tym zwyciężył. W finale wygrał z
Sjengiem Schalkenem
6:2, 6:3. W swoim debiucie w turnieju
Canada Masters
doszedł do ćwierćfinału. Podczas turnieju w
Cincinnati
odpadł w I rundzie. W ostatniej imprezie
Wielkiego Szlema
–
US Open
– Roddick osiągnął ćwierćfinał. W walce o awans do półfinału przegrał z
Lleytonem Hewittem
.
2002
Na samym początku sezonu zagrał w
Australian Open
, gdzie odpadł w II rundzie. Następnie wziął udział w turnieju w
Memphis
, gdzie awansował do finału, w którym pokonał swojego rodaka –
Jamesa Blake'a
6:4, 3:6, 7:5. Po kilku tygodniach od wygranej w
Memphis
rozpoczął się turniej
Delray Beach
, gdzie doszedł do finału, w którym ostatecznie przegrał z Włochem
Davide Sanguinettim
4:6, 6:4, 4:6.
W turniejach
Indian Wells
i
Miami Masters
doszedł najdalej do II fazy rozgrywek[4]. W rozgrywkach
US Men's Clay Court Championships
w
Houston
Roddick wygrał po raz drugi, pokonując w finale
Pete Samprasa
7:6(9), 6:3. Wystąpił w
Monte Carlo Masters
dochodząc do III rundy. W
Rome Masters
doszedł do swojego pierwszego półfinału imprezy z cyklu
Masters Series
, ale na tym zakończył swój udział w rozgrywkach.
Na kortach
French Open
odpadł w I rundzie. W
Wimbledonie
osiągnął wynik z ubiegłego sezonu, awansując do III rundy. W sierpniu rozpoczęła się rywalizacja o zwycięstwo w turniejach
Canada Masters
i
Cincinnati Masters
. Roddick zagrał w finale
Canada Masters
z Argentyńczykiem
Guillermo Cañasem
z którym ostatecznie przegrał mecz 4:6, 5:7. W
Cincinnati Masters
doszedł do ćwierćfinału, lecz pojedynek o półfinał przegrał z
Lleytonem Hewittem
.
W
US Open
Amerykanin powtórzył wynik sprzed roku awansując do ćwierćfinału. W walce o półfinał uległ
Pete Sampras'owi
,a w
Paryżu
osiągnął ćwierćfinał[5].
W roku 2002 Andy Roddick został najmłodszym Amerykaninem od czasów
Changa
w 1992 r., który wszedł do czołowej 10. klasyfikacji światowej. Sezon na ceglanej mączce zakończył z rezultatem 14-7, zaś na nawierzchni twardej: 34-11. Został numerem 2 w ilości punktów wygranych przy pierwszym serwisie (88%), oraz numerem 3 w ilości zaserwowanych asów (658)[5].
2003
Rok 2003 rozpoczął od półfinału
Australian Open
. W ćwierćfinale po ponad 5-godzinnym meczu wygrał z
Younesem El Aynaouim
– piąty set tego meczu, zakończony wynikiem 21:19, był najdłuższym w historii
Wielkiego Szlema
(trwał 2 godziny i 23 minuty). W 1/2 finału przegrał z Niemcem
Rainerem Schüttlerem
. W turnieju
Regions Morgan Keegan Championships and the Cellular South Cup
, rozgrywanym w
Memphis
, doszedł do finału, w którym przegrał ze swoim rodakiem –
Taylorem Dentem
1:6, 4:6. Dwa miesiące później po raz trzeci z rzędu znalazł się w finale
US Men's Clay Court Championships
w
Houston
, jednak w ostatnim spotkaniu przegrał z
Andre Agassim
6:3, 3:6, 4:6.
W
Indian Wells
doszedł do 1/4 finału. W
Miami Masters
zakończył swój udział na III rundzie. W
Monte Carlo Masters
,
Rome Masters
i
Madrid Masters
uzyskał odpowiednio: I, II oraz III rundę. Następnie Roddick wziął udział w turnieju
Hypo Group Tennis International
w
St. Polten
, poprzedzającym
French Open
. Wygrał tam swój pierwszy turniej w tym roku, pokonując w finale Rosjanina
Nikołaja Dawidienkę
6:3, 6:2. Na paryskich kortach został pokonany w pierwszej rundzie przez
Sargisa Sargsiana
.
Po tym turnieju Roddick zmienił trenera – został nim
Brad Gilbert
. Dwa tygodnie później Amerykanin wygrał turniej
The Artois Championships
na kortach trawiastych Queen's Clubu pokonując w meczu o tytuł
Sébastiena Grosjeana
6:3, 6:3.
W
Wimbledonie
doszedł do półfinału. Mecz o finał zagrał z
Rogerem Federerem
, który pokonał Amerykanina 6:7, 3:6, 3:6. Pod koniec lipca zagrał w
Indianapolis
, gdzie rozstawiony z numerem pierwszym Roddick, wygrał w finale z turniejową "dwójką"
Paradornem Srichaphanem
. W sierpniu zagrał w
Montrealu
, gdzie doszedł do finału, w którym pokonał 6:1, 6:3
Davida Nalbandiana
.
Tydzień później zagrał w finale turnieju w
Cincinnati
, pokonując w nim swojego rodaka
Mardy'ego Fisha
4:6, 7:6(3), 7:6(4)[6]. Oba te turnieje należały do cyklu
ATP World Tour Masters 1000
.
Do ostatniego w sezonie
Wielkiego Szlema
,
US Open
Amerykanin przystąpił z numerem 4. W I rundzie natrafił na
Tima Henmana
z którym zwyciężył w trzech setach. W drugiej fazie wygrał z
Ivanem Ljubičiciem
. W trzeciej pokonał z
Flávio Sarettę
, zaś w 1/8 finału
Belga
Xaviera Malisse
. W ćwierćfinale wygrał z rozstawionym z numerem 14.
Sjengiem Schalkenem
. W walce o finał musiał pokonać
Davida Nalbandiana
[7]. Mecz wygrał Roddick, wynikiem 6:7(4), 3:6, 7:6(7), 6:1, 6:3. W finale czekał już na niego Hiszpan
Juan Carlos Ferrero
. Przed meczem obawiano się o stan fizyczny Amerykanina[8]. Roddick wygrał po blisko 2-godzinnym pojedynku, w trzech setach 6:3, 7:6, 6:3. Był to jego pierwszy triumf
wielkoszlemowy
w karierze. Dzięki zwycięstwu w
Nowym Jorku
dnia 3 listopada 2003 roku awansował na 1. pozycję światowego rankingu tenisa[9]. Utrzymując pozycję lidera do końca roku, był pierwszym Amerykaninem od 1999 roku, który zakończył sezon na szczycie listy[10].
2004
Sezon rozpoczął od występu na
Australian Open
w
Melbourne
. Doszedł tam do ćwierćfinału, a o półfinał zagrał z
Maratem Safinem
, z którym przegrał 1:6, 2:6, 3:6[11]. Po dwóch tygodniach wygrał swój pierwszy w sezonie turniej w
San José
, pokonując w finale
Mardy'ego Fisha
7:6(13), 6:4. Potem powtórzył wynik w
Indian Wells
sprzed roku dochodząc do ćwierćfinału. Natomiast w
Miami Masters
, Roddick znalazł się w finale, w którym wygrał z
Guillermo Corią
. Argentyńczyk skreczował przy stanie 6:7(2), 6:3, 6:1. W turnieju
US Men's Clay Court Championships
w
Houston
– jak w poprzednim sezonie – doszedł do finału, gdzie przegrał z
Tommym Haasem
3:6, 4:6. W imprezie w
Monte Carlo
nie wystąpił, a w
Rzymie
odpadł w I rundzie, po porażce z
Guillermo Cañasem
. W
paryskim
French Open
odpadł w II rundzie.
Swój pierwszy turniej w roku na kortach trawiastych Roddick zagrał w
Londynie
, gdzie obronił wywalczony przed rokiem tytuł, pokonując w finale
Sébastiena Grosjeana
, wynikiem 7:6(4), 6:4. Tydzień później Amerykanin zagrał na kortach
Wimbledonu
, osiągając finał. O tytuł zagrał z numerem jeden światowego rankingu –
Rogerem Federerem
, który pokonał Rodicka 6:4, 5:7, 6:7(3), 4:6[12] [rozpoczęła się tzw. "czarna seria" meczów ze Szwajcarem[13]]. Po tygodniu przerwy Roddick obronił tytuł sprzed roku w turnieju w
Indianapolis
wygrywając w finale z Niemcem
Nicolasem Kieferem
6:2, 6:3.
W sierpniu po raz kolejny doszedł do finału
Rogers Cup
. O mistrzostwo zagrał z
Rogerem Federerem
, który pokonał Amerykanina w dwóch setach – 5:7, 3:6. Podczas
Western & Southern Financial Group Masters & Women's Open
w
Cincinnati
doszedł do półfinału. Na
Igrzyskach
w
Atenach
został pokonany w 3. rundzie przez
Fernando Gonzáleza
, późniejszego brązowego medalistę.
W
US Open
zagrał w ćwierćfinale, gdzie uległ po pięciosetowym meczu
Joachimowi Johanssonowi
4:6, 4:6, 6:3, 6:2, 4:6. Na koniec roku osiągnął jeszcze jeden finał – w
Bangkoku
, lecz w meczu o mistrzostwo nie sprostał
Federerowi
przegrywając 4:6, 0:6.
Sezon zakończył z czterema wygranymi turniejami i na pozycji wicelidera rankingu ATP[14].
2005
Roddick podczas dekoracji wygranego turnieju w
San José
Nowy rok rozpoczął od półfinału
Australian Open
. Aby zagrać w finale imprezy musiał pokonać niewygodnego dla siebie
Lleytona Hewitta
. Australijczyk pokonał Roddicka w czterech setach przegrywając najpierw 6:3. Potem
Hewitt
wygrał po kolei trzy partie. Mecz zakończył się wynikiem 6:3, 6:7, 6:7, 1:6. Po tygodniu Amerykanin zagrał w
San José
, gdzie wygrał cały turniej pokonując w finale Cyrila Saulniera 6:0, 6:4. Było to drugie z rzędu zwycięstwo Roddicka w tej imprezie. Następnie wybrał się do
Memphis
, gdzie powtórzył wynik z Australii. Mecz o finał oddał walkowerem, z powodu przeciążenia lewego kolana[15]. Kontuzja nie okazała się być na tyle poważna, żeby nie wystąpić w
Indian Wells
, gdzie awansował do półfinału – walkę o finał po raz drugi w sezonie przegrał z
Lleytonem Hewittem
. W
Miami Masters
odpadł w II rundzie. Był typowany jako faworyt turnieju po zeszłorocznym triumfie. Pod koniec kwietnia po raz piąty z rzędu zagrał w finale turnieju w
Houston
. Decydujący mecz o tytuł wygrał z
Sébastienem Grosjeanem
6:2, 6:2.
Na początku sezonu gry na "mączce" Roddick nie wystąpił w
Monte Carlo Masters
. W
Rome Masters
awansował do III fazy turnieju, a w
Madrid Masters
uzyskał II rundę.
W
wielkoszlemowym
French Open
odpadł z rozgrywek w II rundzie. Okres gry na kortach trawiastych Roddick rozpoczął od wygranej w
Londynie
, pokonując w finale Chorwata
Ivo Karlovicia
7:6(7), 7:6(4). Mecz ten był pokazem głównie asów serwisowych (obaj tenisiści dysponują świetnym serwisem)[16].
Kolejnym turniejem
wielkoszlemowym
w sezonie był
Wimbledon
. Roddick doszedł do finału w którym rozegrał pojedynek z
Rogerem Federerem
. Faworytem był
Federer
i zgodnie z przewidywaniami pokonał Amerykanina 2:6, 6:7, 4:6. W sierpniu wziął udział w
Legg Mason Tennis Classic
w
Washingtonie
, awansując do finału imprezy. W finale pokonał
Jamesa Blake'a
7:5, 6:3, tym samym zwyciężając po raz drugi w karierze w całym turnieju. Po niedługim czasie rozpoczęto zmagania w
Rogers Cup
w
Kanadzie
. Roddick – ubiegłoroczny finalista i zwycięzca sprzed dwóch lat odpadł już w I rundzie. Po kilku dniach rozpoczął się kolejny turniej z cylku
Masters Series
– w
Cincinnati
. Amerykanin doszedł do finału, by zagrać po raz kolejny z
Rogerem Federerem
o tytuł z którym przegrał mecz 3:6, 5:7.
W
US Open
odpadł w I rundzie. Na koniec sezonu wygrał turniej
Grand Prix de Tennis de Lyon
w
Lyonie
, pokonując w finałowej rozgrywce 6:3, 6:2 wschodzącą gwiazdę francuskiego tenisa –
Gaëla Monfilsa
[17]. W paryskim turnieju
BNP Paribas Masters
zaszedł do półfinału.
Rok zakończył na 3. pozycji w rankingu światowym. Wygrał cztery turnieje z cyklu
ATP 250 Series
.
2006
Kolejny sezon rozpoczął od
wielkoszlemowego
startu w
Melbourne
. Przez pierwsze trzy rundy przechodził bez większych problemów . W IV fazie turnieju stoczył pojedynek z Cypryjczykiem
Marcosem Baghdatisem
, z którym przegrał mecz 4:6, 6:1, 3:6, 4:6. Okazało się, że nie był to wypadek przy pracy, gdyż
Baghdatis
awansował do finału. W
San José
odpadł w półfinale z
Andym Murrayem
5:7, 5:7. Rozgrywki w
Memphis
zakończył na ćwierćfinale. W
Indian Wells
zaszedł do IV rundy, a po tygodniu przerwy w
Sony Ericsson Open
w
Miami Masters
osiągnął ćwierćfinał.
Okres gry na "mączce" rozpoczął od ćwierćfinału w
Rzymie
. W turnieju w
Mutua Madrileña Madrid Open
w
Madrycie
odpadł w III rundzie. W kolejnym
Wielkim Szlemie
– na kortach
Rolanda Garrosa
zakończył swój udział w I rundzie przegrywając z Hiszpanem
Alberto Martínem
(Roddick skreczował przy stanie 4:6, 5:7, 0:1). Miesiąc gry na kortach trawiastych rozpoczął od turnieju w
Londynie
uzyskując półfinał w którym nie sprostał
Jamesowi Blake'owi
5:7, 4:6. W
Wimbledonie
odpadł w III rundzie z
Andym Murrayem
6:7, 4:6, 4:6.
Swój pierwszy finał tego roku rozegrał 24 sierpnia – w
Indianapolis
. W finale spotkał się z
Jamesem Blakem
z którym po raz kolejny przegrał 6:4, 4:6, 6:7(5). W turnieju
Canada Masters
nie wystąpił, natomiast w
Western & Southern Financial Group Masters & Women's Open
w
Cincinnati
Amerykanin awansował do finału w którym pokonał Hiszpana
Juana Carlosa Ferrero
6:3, 6:4[18], zwyciężając tym samym po raz drugi w tej imprezie. W rozpoczynającym się
US Open
został rozstawiony z numerem dziewiątym[19]. Doszedł w nim do finału, eliminując po drodze Hiszpana
Fernando Verdasco
i
Lleytona Hewitta
. W meczu o mistrzostwo zagrał z
Rogerem Federerem
. Pojedynek zakończył się wynikiem 2:6, 6:4, 5:7, 1:6 dla Szwajcara[20].
Sezon zakończył na 6. miejscu w rankingu światowym, a także z jednym turniejowym zwycięstwem (w
Cincinnati
).
2007
Na początku nowego sezonu uzyskał półfinał w
Melbourne
[21]. Wcześniej wyeliminował m.in.:
Marata Safina
i rozstawionego z numerem 9.
Mario Ančicia
. O finał zagrał z
Rogerem Federerem
z którym ponownie przegrał. Mecz zakończył się wynikiem 0:3 4:6, 0:6, 2:6 dla Szwajcara. Po kilku tygodniach zagrał w
San José
. W ubiegłym roku zakończył swój udział w półfinale – w tym również. Pogromcą Roddicka był
Andy Murray
, który wygrał spotkanie 6:7(8), 4:6. Tydzień po tym turnieju tenisiści rozpoczęli rywalizację w
Regions Morgan Keegan Championships and the Cellular South Cup
w
Memphis
. Roddick rozstawiony z numerem 1. awansował w nim do finału, gdzie wcześniej pokonał m.in.
Andy'ego Murraya
z którym ostatnio przegrywał. W finałowym meczu przeciwnikiem Amerykanina był Niemiec
Tommy Haas
. Mecz rozstrzygnął się w dwóch setach na korzyść
Haasa
3:6, 2:6.
W turnieju
Masters
w
Indian Wells
Roddick został rozstawiony z numerem 3. Awansował do półfinału i aby zagrać w finale musiał pokonać
Rafaela Nadala
. Hiszpan pokonał Roddicka w dwóch setach 4:6, 3:6. Podczas
Sony Ericsson Open
w
Miami
odpadł w ćwierćfinale. Przeciwnikiem był o dalszą fazę rozgrywek był
Andy Murray
, lecz mecz skończył się przedwcześnie, ponieważ Roddick nabawił się kontuzji. Walka zakończyła się przy stanie 3:5 dla
Murraya
. Z powodu urazu nie zagrał w
US Men's Clay Court Championships
w
Houston
. Również zabrakło go w turniejach
Masters Series Monte Carlo
i
Madrycie
. Powrócił na turniej w
Rzymie
, ale odpadł w III rundzie z
Juanem Ignacio Chelą
0:6, 4:6.
W
Roland Garros
został pokonany w I rundzie przez
Igora Andriejewa
6:3, 4:6, 3:6, 4:6. Pierwsze zwycięstwo turniejowe w tym sezonie Andy wywalczył w
Londynie
, pokonując w finale 4:6, 7:6, 7:6
Nicolasa Mahuta
, tym samym zwyciężając po raz czwarty na londyńskich kortach.
W
Wimbledonie
zagrał w ćwierćfinale. O półfinał zagrał z Francuzem
Richardem Gasquetem
z którym przegrał spotkanie 6:4, 6:4, 6:7(2), 6:7(3), 8:10, mimo tego, że prowadził w setach już 2:0. Po krótkim odpoczynku Amerykanin zagrał w
Indianapolis
i doszedł do półfinału. Zmierzył się w nim z
Frankiem Danceviciem
, który pokonał Roddicka 4:6, 6:7. Kolejnym przystankiem Amerykanina w sezonie był turniej
Legg Mason Tennis Classic
w
Waszyngtonie
. Rozgrywki zakończyły się zwycięstwem Roddicka. W półfinale pokonał w dwóch setach 7:6(7), 7:6(5)
Ivo Karlovicia
, a w finale wygrał ze swoim rodakiem,
Johnem Isnerem
6:4, 7:6(4). W
Canada Masters
przegrał w ćwierćfinale z
Novakiem Đokoviciem
6:7, 4:6, który ostatecznie wygrał cały turniej. W
Cincinnati
tym razem nie powtórzył wyczynu z ubiegłego roku – zwycięstwa turnieju. W III rundzie uległ
Davidovi Ferrerovi
6:7, 4:6.
W rozpoczynającym się pod koniec sierpnia
US Open
awansował do ćwierćfinału. Na jego nieszczęście rywalem o półfinał był
Roger Federer
[22]. Roddick walczył w dwóch pierwszych setach[23], lecz w trzecim nie wytrzymał tępa meczu i ostatecznie przegrał 6:7(5), 6:7(4), 2:6.
Rok 2007 ukończył na 6. miejscu w światowym rankingu tenisa z dwoma wygranymi turniejami – w
Londynie
i
Waszyngtonie
.
2008
Ósmy rok w zawodowej karierze rozpoczął od III rundy w
Australian Open
. W meczu o IV fazę rozgrywek przegrał z
Philippem Kohlschreiberem
4:6, 6:3, 6:7(9), 7:6(3), 6:8[24]. Po kilku tygodniach wgrał po raz trzeci w karierze turniej
SAP Open
w
San José
pokonując w finale
Radka Štěpánka
6:4, 7:5. W
Memphis
przegrał w ćwierćfinale z
Robinem Söderlingiem
6:7, 3:6. W marcu rozpoczęły się zmagania o zwycięstwo w
Dubaju
. Roddick doszedł w nim do finału, eliminując m.in.:
Rafaela Nadala
i
Novaka Đokovicia
. W decydującym starciu zagrał w Hiszpanem
Feliciano Lópezem
, którego pokonał 6:7, 6:4, 6:2[25]. W ten sposób wywalczył swój pierwszy tytuł w na tych kortach.
W
Indian Wells
został pokonany w II rundzie, natomiast w
Miami Masters
awansował do półfinału. Po drodze pokonał w końcu
Rogera Federera
7:6(4), 4:6, 6:3. Jednak w walce o finał uległ
Nikołajowi Dawydience
6:7(5), 2:6. Sezon gry na "mączce" rozpoczął od półfinału w
Rzymie
. Przeciwnikiem w walce o finał został
Stanislas Wawrinka
. Mecz skończył się wcześniej niż wszyscy sądzili, gdyż Roddick poddał go przy stanie 0:3 w pierwszym secie. Powodem kreczu Amerykanina był uraz prawego ramienia. Po raz kolejny opuścił turniej
Masters Series Monte Carlo
. W
French Open
nie wystąpił z powodu kontuzji jakiej wcześniej doznał[26].
Na korty powrócił podczas turnieju
The Artois Championships
w
Londynie
, gdzie doszedł do półfinału. W meczu o finał spotkał się z
Rafaelem Nadalem
z którym przegrał 5:7, 4:6. W
Wimbledonie
odpadł w drugiej rundzie z
Janko Tipsareviciem
.
W amerykańskim tourne doszedł do III rundy
Rogers Cup
. Pogromcą Roddicka w meczu o kolejną fazę rozgrywek został
Marin Čilić
. W
Cincinnati
po raz pierwszy w karierze nie zagrał, ale za to w
Los Angeles
osiągnął finał, jednak mecz o mistrzostwo przegrał z
Juanem Martínem del Potro
1:6, 6:7(2). W
Waszyngtonie
doszedł do ćwierćfinału. W priorytetowym dla siebie
US Open
również zaliczył ćwierćfinał. O półfinał zagrał z
Novakiem Đokoviciem
, który wygrał spotkanie 2:6, 3:6, 6:3, 6:7(5). Wrzesień Roddick rozpoczął od rozgrywek w
Pekinie
, w którym doszedł do finału, w którym pokonał
Dudiego Selę
6:4, 6:7(6), 6:3[27]. Było to pierwsze zwycięstwo Amerykanina w tych rozgrywkach, a trzecie w całym sezonie. W kolejnym turnieju azjatyckim, tym razem w
Tokio
, uzyskał półfinał. W
Madrycie
odpadł w III rundzie, a we francuskim
Lyonie
w ćwierćfinale. Na koniec sezonu w turnieju z serii
Masters
w
Paryżu
również zakończył swój udział w ćwierćfinale.
2009
Swój kolejny zawodowy sezon rozpoczął od turnieju
Qatar ExxonMobil Open
w
Ad-Dausze
. Awansował w nim do finału, pokonując w półfinale
Gaëla Monfilsa
7:6(1), 3:6, 6:3. Po tych rozgrywkach zagrał w
Melbourne
. W ćwierćfinale wygrał z
Novakiem Đokoviciem
, natomiast w półfinale rozegrał spotkanie z
Rogerem Federerem
, z którym przegrał 5:7, 5:7, 2:6. Roddick po raz czwarty w karierze znalazł się w półfinale
Australian Open
(wcześniej w 2003, 2005, 2007).
Po pierwszym miesiącu w sezonie wziął udział w rozgrywkach w
San José
. W półfinale zmierzył się z
Radkiem Štěpánkiem
, który wygrał pojedynek 6:3, 6:7(5), 4:6. Tydzień później, w
Memphis
zagrał w finale, w którym pokonał
Štěpánka
7:5, 7:5[28]. Roddick tym samym stał się numerem 3. na liście najbardziej utytułowanych, spośród czynnych graczy. Ma obecnie 27 zwycięstw w turniejach, podobnie jak Australijczyk
Lleyton Hewitt
. Przed nim znajdują się:
Roger Federer
– 59 zwycięstw i
Rafael Nadal
z 36 wygranymi.
W marcu zagrał w obu turniejach z serii
Masters
. W
BNP Paribas Open
w
Indian Wells
osiągnął półfinał, po drodze pokonując
Davida Ferrera
i
Novaka Đokovicia
. O finał zagrał z
Rafaelem Nadalem
. Mecz zakończył się porażką Roddicka 4:6, 6:7. Podczas
Sony Ericsson Open
w
Miami Masters
doszedł do ćwierćfinału. Walkę o półfinał stoczył z
Rogerem Federerem
, który pokonał Roddicka w trzech setach – 3:6, 6:4, 4:6. W
Rzymie
i
Monte Carlo
nie brał udziału. Kolejnym turniejem, w jakim zagrał było
Mutua Madrileña Madrid Open
w Madrycie. Awansował w zawodach ćwierćfinału, przegrywając w
Rogerem Federerem
5:7, 7:6, 1:6.
Po roku absencji spowodowanej kontuzją, powrócił na turniej
French Open
, dochodząc do 1/8 finału, co jest jego najlepszym występem na
paryskich
kortach. Odpadł z rozgrywek po przegranej z
Gaëlem Monfilsem
4:6, 2:6, 3:6. Podczas
AEGON Championships
w
Londynie
doszedł do półfinału, kreczując w nim z powodu zwichnięcia kostki przy stanie 4:4 w pojedynku z Jamesem Blake'm.
Występ na
Wimbledonie
rozpoczął od meczu z Francuzem
Jérémym Chardym
. Spotkanie zakończyło się w czterech setach dla Amerykanina. W kolejnych meczach również rozgrywał pojedynki 4-setowe. W ćwierćfinale przyszło zagrać Roddickowi z
Lleytonem Hewittem
. Amerykanin wygrał mecz wynikiem 6:3, 6:7(10), 7:6(1), 4:6, 6:4[29]. Pojedynek trwał ponad cztery godziny. W półfinale spotkał się z
Andym Murrayem
[30], z którym wygrał w czterech setach. Tym samym po raz trzeci w karierze znalazł się w
wimbledońskim
finale. Na dodatek również po raz trzeci spotkał się w nim z Federerem[31]. Blisko 5-godzinny pojedynek zakończył się wynikiem 7:5, 6:7(6), 6:7(5), 6:3, 14:16 dla Szwajcara. Był to najdłuższy finał
Wimbledonu
w historii.
Po miesięcznym odpoczynku powrócił na korty w
Waszyngtonie
[32]. Awansował tam do swojego kolejnego finału w tym roku. Wygrany mecz z
Samem Querreyem
w 1/4 finału był jego 500. wygranym meczem w
ATP Tour
[33]. Potem zwyciężył z
Ivo Karloviciem
. W finale spotkał się po raz drugi w karierze z
Juanem Martínem del Potro
, który wygrał pojedynek 6:3, 5:7, 6:7(6). Od razu po imprezie w stolicy
USA
rozpoczęły się zmagania o mistrzowski tytuł w
Rogers Cup
, w
Montrealu
. Został rozstawiony z numerem piątym, dzięki czemu w pierwszej rundzie miał "wolny los". W drugiej rundzie wygrał z
Igorem Andriejewem
. W III fazie, po ponad dwugodzinnym pojedynku pokonał
Fernando Verdasco
. W ćwierćfinale spotkał się ze zwycięzcą sprzed dwóch lat –
Novakiem Đoković'em
. Mecz zakończył się wynikiem 6:4, 7:6(4) dla Roddicka. W następnej rundzie – półfinale – po raz drugi w przeciągu tygodnia przyszło zagrać Amerykaninowi z
Del Potro
. Mecz zakończył się rezultatem 6:4, 2:6, 5:7 dla Argentyńczyka. Podczas turnieju
Masters
w
Cincinnati
odpadł w drugim etapie rozgrywek z
Querreyem
6:7(11), 6:7(3)[34].
Do ostatniego w sezonie turnieju
wielkoszlemowego
,
US Open
przystępował jako jeden z faworytów[35]. Został rozstawiony z numerem piątym. Przez pierwsze trzy etapy rozstrzygał spotkania na swoją kożyść w trzech setach. Rywalem o IV rundę był
John Isner
. Mecz zakończył się zwycięstwem Isnera po pięciosetowej walce 6:7(3), 3:6, 6:3, 7:5, 6:7(5). W październiku zagrał w turnieju
China Open
w
Pekinie
. Rozstawiony z numerem trzecim, Amerykanin przegrał już w pierwszej rundzie z kwalifikantem,
Łukaszem Kubotem
. Podczas rozgrywek
Masters Series
w
Szanghaju
odpadł w drugiej rundzie z powodu kontuzji kolana jakiej doznał w meczu ze
Stanislasem Wawrinką
. Okazało się, że był to ostatni rozegrany w roku przez Amerykanina turniej.
Sezon 2009 zakończył na 7. miejscu w światowym rankingu ATP.
2010
Po ponad trzy miesięcznej przerwie spowodowanej urazem powrócił do tenisa na turniej w australijskim
Brisbane
. Rozstawiony z nr 1. Amerykanin zmierzył się w I rundzie z
Peterem Luczakiem
, pokonując go w dwóch setach. W kolejnej fazie rozgrywek wyeliminował
Carstena Balla
, w ćwierćfinale Richarda Gasqueta, a w półfinale Tomáša Berdycha. Spotkanie finałowe rozegrał z broniącym tytułu Radkiem Štěpánkiem. Roddick wygrał pojedynek 7:6(2), 7:6(7) i wygrał swój pierwszy tytuł w roku 2010, a 28. w całej karierze[36]. W połowie stycznia rozpoczęły się zmagania o zwycięstwo w
Australian Open
. Roddick został rozstawiony z nr 7. W I i II rundzie bez straty seta pokonał
Thiemo De Bakkera
oraz
Thomaza Bellucciego
. W pojedynku III rundy po czterosetowej walce wygrał z Feliciano Lópezem, a w meczu o ćwierćfinał wyeliminował wynikiem 6:3, 3:6, 4:6, 7:5, 6:2 Fernando Gonzáleza. Spotkanie ćwierćfinałowe rozegrał z nr 14. rozgrywek Chorwatem
Marinem Čiliciem
. Roddick przegrał mecz 6:7(4), 3:6, 6:3, 6:2, 3:6. Na początku lutego wystartował w turnieju w
San Josè
. Roddick awansował do finału, pokonując m.in. Tomáša Berdycha oraz Sama Querreya. Mecz o tytuł przegrał 6:3, 4:6, 4:6 z Hiszpanem
Fernando Verdasco
[37]. W swoim kolejnym występie, na halowych kortach w
Memphis
doszedł do ćwierćfinału, przegrywając pojedynek o dalszą rundę z Querreyem po trzysetowej walce.
W marcu doszedł po raz pierwszy w karierze do finału turnieju w
Indian Wells
. Po drodze pokonał m.in. nr 18. zawodów Tommyego Robredo oraz w półfinale Robina Söderlinga. W pojedynku finałowym nie sprostał Chorwatowi Ivanowi Ljubičiciowi przegrywając po dwóch tie-breakach 6:7(3), 6:7(5). Na piąte zwycięstwo w turnieju Masters Series czekał przez blisko trzy i pół roku do turnieju w
Miami
. Roddick rozstawiony z nr 8. wyeliminował w drodze po tytuł m.in. w ćwierćfinale Hiszpana
Nicolása Almagro
, w półfinale Rafaela Nadala, a w finale wynikiem 7:5, 6:4 Tomáša Berdycha[38].
Pod koniec maja Roddick wystartował w wielkoszlemowym
Roland Garrosie
. Rozstawiony z nr 6. Amerykanin doszedł do III rundy, eliminując w pięciu setach
Jarkko Nieminena
oraz w czterech partiach Słoweńca
Blaža Kavčicia
. Mecz o 1/8 finału przegrał wynikiem 4:6, 4:6, 2:6 z
Teimurazem Gabaszwilim
.
Miesiąc gry na kortach trawiastych rozpoczął od turnieju w
Londynie (Queen's)
. Roddick przegrał w III rundzie zawodów z Dudim Selą. Podczas wielkoszlemowego
Wimbledonu
Amerykanin grający z nr 5. odpadł z rywalizacji w IV fazie z
Lu Yen-hsunem
, przegrywając 6:4, 6:7(3), 6:7(4), 7:6(5), 7:9.
Amerykański okres gry na nawierzchni twardej, US Open Series, Roddick rozpoczął od startu w
Atlancie
, dzięki otrzymaniu od organizatorów dzikiej karty. Roddick osiągnął półfinał turnieju, eliminując odpowiednio
Rajeeva Rama
i Xaviera Malisse. Pojedynek o półfinał przegrał w dwóch setach z Mardy Fishem. Na początku sierpnia Amerykanin wystąpił w
Waszyngtonie
, gdzie został pokonany w III rundzie przez Gillesa Simona. Następnie zrezygnował ze startu w
Toronto
, gdzie bronił półfinału z roku 2009. Powodem wycofania się Roddicka z rozgrywek było osłabienie organizmu[39]. Po turnieju w Toronto rozpoczęły się zmagania o zwycięstwo w turnieju w
Cincinnati
. Grając z nr 9. Roddick doszedł do półfinału zawodów, eliminując po drodze wyżej rozstawionych Robina Söderlinga i Novaka Đokovića. Mecz o finał przegrał Mardy Fishem 6:4, 6:7(3), 1:6, pomimo tego, że w drugim secie miał przewagę 5:3 i serwował na zwycięstwo w pojedynku. Podczas
US Open
rozstawiony z nr 9. Roddick odpadł z rywalizacji już w II rundzie. W I fazie wyeliminował
Stéphane Roberta
, a w II przegrał 6:3, 5:7, 3:6, 6:7(4) z Janko Tipsarevićem.
Jesienią Amerykanin wziął udział w turnieju w
Tokio
, gdzie doszedł do ćwierćfinału, po wygranych nad Tatsumą Ito i
Jérémy Chardym
. Pojedynek o dalszą fazę przegrał w trzech setach z Gaëlem Monfilsem. W połowie października, podczas meczu II rundy rozgrywek Masters Series w
Szanghaju
z
Guillermo Garcíą Lópezem
Roddick doznał urazu prawego uda[40]. Amerykain poddał mecz i swój powrót do gry zapowiedział na turniej w Bazylei.
Tennis Masters Cup
Roddick dotychczas pięć razy występował w końcoworocznym turnieju
Tennis Masters Cup
. Jest to doroczny turniej w tenisie ziemnym z udziałem 8 tenisistów z sezonu. Zadebiutował w tych rozgrywkach w 2003 roku, przystępując jako nr 1 w rozstawieniu. Grał w tzw. grupie czerwonej w której znajdowali się również:
Guillermo Coria
,
Rainer Schüttler
i
Carlos Moyá
. Roddick pokonał
Corie
oraz
Moye
, a przegrał z Niemcem
Schüttlerem
. Dzięki dwóm zwycięstwom fazę grupową zakończył na pierwszej pozycji. W rundzie finałowej, w półfinale zmierzył się z
Rogerem Federerem
, który pokonał Amerykanina 6:7(2), 2:6.
W roku 2004 Andy z grupie rywalizował z
Maratem Safinem
,
Corią
i
Timem Henmanem
. Swoje spotkania wygrał, co pozwoliło mu na grę w półfinale, gdzie rozegrał pojedynek z
Lleytonem Hewittem
. Australijczyk wygrał mecz 3:6, 2:6 awansując tym samym do finału imprezy[41].
Nie wystąpił w rozgrywkach w roku 2005, natomiast w sezonie
2006
nie wyszedł ze swojej grupy wygrywając najpierw 6:4, 6:7(9), 6:1 z
Ivanem Ljubičiciem
, a potem przegrywając z
Federerem
i
Davidem Nalbandianem
.
Podczas edycji z
2007
rywalizował w fazie początkowej z
Rogerem Federerem
, z którym przegrał mecz 4:6, 2:6,
Nikołajem Dawydienko
, którego pokonał 6:3, 4:6, 6:2 i z
Fernando Gonzálezem
, który przegrał z Amerykaninem 6:1, 6:4. W półfinale przeciwnikiem Roddicka był
David Ferrer
[42], który pokonał Amerykanina w dwóch setach 1:6, 3:6.
W
2008
na początku rozgrywek Roddick zagrał z
Andy Murrayem
, który wygrał mecz 4:6, 6:1, 1:6. Potem Amerykanin zrezygnował z dalszego udziału w turnieju, ponieważ doznał urazu kostki. Jego miejsce zajął
Radek Štěpánek
[43].
Do rozgrywek z roku
2009
zakwalifikował się jako szósty zawodnik. Jednak z powodu kontucji konala wycofał się z turnieju, a jego miejsce zajął
Robin Söderling
[44].
Gra podwójna
W marcu 2001 na turnieju w
Delray Beach
pokonał w finale wraz z
Janem-Michaelem Gambillem
parę:
Thomas Shimada
i
Myles Wakefield
6:3, 6:4. W tym samym roku osiągnął finał z
Gambillem
w
Los Angeles
, lecz mecz o tytuł przegrał z
Bobem Bryanem
i jego bratem
Mikem
5:7, 6:7(6).
W sezonie 2002 odniósł zwycięstwo w rozgrywkach
US Men's Clay Court Championships
w
Houston
, gdzie z
Mardym Fishem
wygrał w dwóch setach 6:4, 6:4 z inną Amerykańską parą:
Jan-Michael Gambill
oraz
Graydon Oliver
.
W 2004 uzyskał finał w
Ad-Dausze
ostatecznie przegrywając finałowe spotkanie z duetem
Martin Damm
i
Cyril Suk
2:6, 4:6. Partnerem Roddicka był wówczas
Stefan Koubek
. W sierpniu 2006 z
Bobbym Reynoldssem
wygrał turniej w
Indianapolis
, pokonując w finale Paula Goldsteina z
Jimem Thomasem
6:4, 6:4[45].
W
2009
w rozgrywkach
Masters Series
w
Indian Wells
doszedł do finału z
Fishem
, gdzie w meczu o tytuł zagrał z parą:
Maks Mirnyj
i
Andy Ram
. Roddick i
Fish
wygrali pojedynek 3:6, 6:1, 14:12[46]. W październiku na turnieju
China Open
rozgrywanym w
Pekinie
Amerykanin wspólnie z
Markiem Knowlesem
uzyskał finał turnieju[47], w którym zmierzył się z
Bobem Bryanem
i
Mikem Bryanem
. Roddick i Knowles przegrali pojedynek 4:6, 2:6.
Najwyżej sklasyfikowany w rankingu deblistów był w styczniu 2010 roku, zajmując 50. pozycję.
Puchar Davisa
W reprezentacji zadebiutował w 2001 roku w meczu I rundy ze
Szwajcarią
. Wygrał swój pojedynek 6:3, 6:4 z
George Bastllem
.
W edycji z 2002 roku doszedł z zespołem do półfinału. W rundzie o finał Amerykanie musieli zmierzyć się z
Francją
. Ostatecznie przegrali rywalizację 2:3 z czego w obu swoich meczach Roddick uległ
Arnaudowi Clémentowi
oraz
Sébastienowi Grosjeanowi
.
W
2003
roku jego zespół odpadł już w I fazie rozgrywek. Rywalami Jankesów byli wówczas
Słowacy
, którzy wygrali rywalizację 2:3. Roddick z rozegranych dwóch meczów wygrał z
Karolem Beckiem
6:3, 6:4, 6:4, a przegrał z
Dominikiem Hrbatým
.
W
2004
awansował z reprezentacją do finału imprezy eliminując odpowiednio:
Austrię
,
Szwecję
oraz
Białoruś
przeciwko której ustanowił rekord najszybszego serwisu na świecie: 249,5 km/h[48]. W finale zagrały ze sobą reprezentacje
USA
oraz
Hiszpanii
. Roddickowi przyszło się zmierzyć z
Rafaelem Nadalem
i
Carlosem Moyą
. Oba spotkania zakończyły się porażką Amerykanina. Ostateczny rezultat pomiędzy reprezentacjami to 2:3 dla
Hiszpanów
.
W edycji
Puchar Davisa
z
2005
Amerykanie
przegrali już w I rundzie z
Chorwatami
2:3. Roddick w swoich meczach najpierw wygrał z
Mario Ančiciem
4:6, 6:2, 6:1, 6:4, a potem nie sprostał
Ivanowi Ljubičiowi
6:4, 3:6, 6:7(11), 7:6(7), 2:6. W
Play-offach
z
Belgami
Jankesi wygrali 4:1 (wygrał oba swoje mecze).
W
2006
uzyskał z reprezentacją półfinał pokonując wcześniej
Rumunię
i
Chile
. W walce o finał rywalami tenisistów z
Ameryki Północnej
byli
Rosjanie
. Wynik konfrontacji to 2:3 dla
Rosji
.
W
2007
roku wywalczył upragnione trofeum rewanżując się w samym finale ekipie
rosyjskiej
4:1. Swoje starcie wygrał z
Dmitrijem Tursunowem
6:4, 6:4, 6:2[49].
W sezonie
2008
zagrał w półfinale rozgrywek przegrywając ostatecznie walkę o finał z
Hiszpanią
1:4.
W
2009
wystąpił w reprezentacji w I rundzie przeciwko
Szwajcarii
. Swoje mecze Roddick wygrywał. Potem zrezygnował ze startu w ćwierćfinale z powodu zmęczenia (wcześniej zagrał w finale
Wimbledonu
) jak i nadciągnięcia mięśni prawego uda[50].
Styl gry
Roddick jest tenisistą praworęcznym, wykonującym oburęczny backhand i jednoręczny forehand. Dysponuje również silnym serwisem[51]. Do tej pory jest rekordzistą świata w prędkości uderzenia. Dnia 1 grudnia 2008 trenerem Amerykanina został Larry Stefanki[52]. Po jego przyjściu poprawie uległy inne aspekty gry Roddicka. Wcześniej nowy szkoleniowiec nadmienił, że "głównym problemem Roddicka jest zbyt pasywny return"[53]. Od jego przyjścia ten element uległ poprawie. Poza tym backhand Amerykanina lepiej funkcjonuje[54]. Teraz prócz serwisu i forehandu słynie z cierpliwej gry na korcie oraz małej liczby niewymuszonych błędów[55].
Życie prywatne
Andy Roddick jest synem Jerry'ego i Blanche Roddick. Ma dwóch starszych braci – Lawrence'a i Johna, którzy w przeszłości również grywali w tenisa. John był w latach 1996-1998 zawodnikiem Uniwersytetu w Georgii, Lawrence natomiast, członkiem seniorskiej drużyny narodowej Stanów Zjednoczonych. Założył rodzinę – poślubił
Brooklyn Decker
17 kwietnia 2009 roku[56]. Mieszka obecnie w
Austin
w
Teksasie
. Jest założycielem fundacji wspierającej wykorzystywane i zaniedbywane dzieci. Andy Roddick Foundation można wspomóc m.in. poprzez zakup granatowych, silikonowych bransoletek z napisem "No compromise"[57].
Wyróżnienia
- W grudniu 2003 roku magazyn People przyznał mu tytuł najseksowniejszego sportowca i najseksowniejszego mężczyzny na świecie. To samo czasopismo umieściło go w czerwcu 2004 roku wśród 50 najprzystojniejszych kawalerów[58].
- W 2004 roku Andy Roddick otrzymał nagrodę ESPY dla najlepszego tenisisty[58].
- Na kortach zarobił łącznie (stan na 11 października 2010) 18 719 173
dolarów amerykańskich
[59].
Statystyki
Gra pojedyncza
Finały turniejów wielkoszlemowych
Nr | Końcowy wynik | Rok | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
1. | Zwycięzca | 2003 |
US Open
| Twarda |
Juan Carlos Ferrero
| 6:3, 7:6(2), 6:3 |
2. | Przegrany | 2004 |
Wimbledon
| Trawiasta |
Roger Federer
| 6:4, 5:7, 6:7(3), 4:6 |
3. | Przegrany | 2005 |
Wimbledon
| Trawiasta | Roger Federer | 2:6, 6:7(2), 4:6 |
4. | Przegrany | 2006 |
US Open
| Twarda | Roger Federer | 2:6, 6:4, 5:7, 1:6 |
5. | Przegrany | 2009 |
Wimbledon
| Trawiasta | Roger Federer | 7:5, 6:7(6), 6:7(5), 6:3, 14:16 |
Finały turniejów Masters
Nr | Końcowy wynik | Rok | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
1. | Przegrany | 2002 |
Toronto
| Twarda |
Guillermo Cañas
| 4:6, 5:7 |
2. | Zwycięzca | 2003 |
Montreal
| Twarda |
David Nalbandian
| 6:1, 6:3 |
3. | Zwycięzca | 2003 |
Cincinnati
(1) | Twarda |
Mardy Fish
| 4:6, 7:6(3), 7:6(4) |
4. | Zwycięzca | 2004 |
Miami
(1) | Twarda |
Guillermo Coria
| 6:7(2), 6:3, 6:1, krecz |
5. | Przegrany | 2004 |
Toronto
| Twarda |
Roger Federer
| 5:7, 3:6 |
6. | Przegrany | 2005 |
Cincinnati
| Twarda | Roger Federer | 3:6, 5:7 |
7. | Zwycięzca | 2006 |
Cincinnati
(2) | Twarda |
Juan Carlos Ferrero
| 6:3, 6:4 |
8. | Przegrany | 2010 |
Indian Wells
| Twarda |
Ivan Ljubičić
| 6:7(3), 6:7(5) |
9. | Zwycięzca | 2010 |
Miami
(2) | Twarda |
Tomáš Berdych
| 7:5, 6:4 |
Finały turniejów ATP World Tour 500 Series i ATP World Tour 250 Series
Legenda |
ATP Tour 500 Series |
ATP Tour 250 Series |
Nr | Końcowy wynik | Rok | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
1. | Zwycięzca | 2001 |
Atlanta | Ceglana |
Xavier Malisse
| 6:2, 6:4 |
2. | Zwycięzca | 2001 |
Houston
(1) | Ceglana |
Lee Hyung-Taik
| 7:5, 6:3 |
3. | Zwycięzca | 2001 |
Waszyngton
(1) | Twarda |
Sjeng Schalken
| 6:2, 6:3 |
4. | Zwycięzca | 2002 |
Memphis
(1) | Twarda |
James Blake
| 6:4, 3:6, 7:5 |
5. | Przegrany | 2002 |
Delray Beach
| Twarda |
Davide Sanguinetti
| 4:6, 6:4, 4:6 |
6. | Zwycięzca | 2002 |
Houston
(2) | Ceglana |
Pete Sampras
| 7:6(9), 6:3 |
7. | Przegrany | 2003 |
Memphis
| Twarda |
Taylor Dent
| 1:6, 4:6 |
8. | Przegrany | 2003 |
Houston
| Ceglana |
Andre Agassi
| 6:3, 3:6, 4:6 |
9. | Zwycięzca | 2003 |
Sankt Pölten
| Ceglana |
Nikołaj Dawydienko
| 6:3, 6:2 |
10. | Zwycięzca | 2003 |
Londyn
(1) | Trawiasta |
Sébastien Grosjean
| 6:3, 6:3 |
11. | Zwycięzca | 2003 |
Indianapolis
(1) | Twarda |
Paradorn Srichaphan
| 7:6(2), 6:4 |
12. | Zwycięzca | 2004 |
San José
(1) | Twarda |
Mardy Fish
| 7:6(13), 6:4 |
13. | Przegrany | 2004 |
Houston
| Twarda |
Tommy Haas
| 3:6, 4:6 |
14. | Zwycięzca | 2004 |
Londyn
(2) | Trawiasta |
Sébastien Grosjean
| 7:6(4), 6:4 |
15. | Zwycięzca | 2004 |
Indianapolis
(2) | Twarda |
Nicolas Kiefer
| 6:2, 6:3 |
16. | Przegrany | 2004 |
Bangkok
| Twarda |
Roger Federer
| 4:6, 0:6 |
17. | Zwycięzca | 2005 |
San José
(2) | Twarda |
Cyril Saulnier | 6:0, 6:4 |
18. | Zwycięzca | 2005 |
Houston
(3) | Ceglana |
Sébastien Grosjean
| 6:2, 6:2 |
19. | Zwycięzca | 2005 |
Londyn
(3) | Trawiasta |
Ivo Karlović
| 7:6(7), 7:6(4) |
20. | Zwycięzca | 2005 |
Waszyngton
(2) | Twarda |
James Blake
| 7:5, 6:3 |
21. | Zwycięzca | 2005 |
Lyon
| Dywanowa |
Gaël Monfils
| 6:3, 6:2 |
22. | Przegrany | 2006 |
Indianapolis
| Twarda |
James Blake
| 6:4, 4:6, 6:7(5) |
23. | Przegrany | 2007 |
Memphis
| Twarda |
Tommy Haas
| 3:6, 2:6 |
24. | Zwycięzca | 2007 |
Londyn
(4) | Trawiasta |
Nicolas Mahut
| 4:6, 7:6(7), 7:6(2) |
25. | Zwycięzca | 2007 |
Waszyngton
(3) | Twarda |
John Isner
| 6:4, 7:6(4) |
26. | Zwycięzca | 2008 |
San José
(3) | Twarda |
Radek Štěpánek
| 6:4, 7:5 |
27. | Zwycięzca | 2008 |
Dubaj
| Twarda |
Feliciano López
| 6:7(8), 6:4, 6:2 |
28. | Przegrany | 2008 |
Los Angeles
| Twarda |
Juan Martín del Potro
| 1:6, 6:7(2) |
29. | Zwycięzca | 2008 |
Pekin
| Twarda |
Dudi Sela
| 6:4, 6:7(6), 6:3 |
30. | Przegrany | 2009 |
Ad-Dauha
| Twarda |
Andy Murray
| 4:6, 2:6 |
31. | Zwycięzca | 2009 |
Memphis
(2) | Twarda |
Radek Štěpánek
| 7:5, 7:5 |
32. | Przegrany | 2009 |
Waszyngton
| Twarda |
Juan Martín del Potro
| 6:3, 5:7, 6:7(6) |
33. | Zwycięzca | 2010 |
Brisbane
| Twarda |
Radek Štěpánek
| 7:6(2), 7:6(7) |
34. | Przegrany | 2010 |
San Josè
| Twarda |
Fernando Verdasco
| 6:3, 4:6, 4:6 |
Osiągnięcia w turniejach Wielkiego Szlema i Masters
Turniej | 2000 | 2001 | 2002 | 2003 | 2004 | 2005 | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | Wygrane turnieje | Bilans w turnieju |
---|
Turnieje Wielkoszlemowe |
Australian Open
| – | – | 2R | SF | QF | SF | 4R | SF | 3R | SF | QF | 0 / 9 | 34-9 |
French Open
| – | 3R | 1R | 1R | 2R | 2R | 1R | 1R | – | 4R | 3R | 0 / 9 | 9–9 |
Wimbledon
| – | 3R | 3R | SF | F | F | 3R | QF | 2R | F | 4R | 0 / 10 | 37-10 |
US Open
| 1R | QF | QF | W | QF | 1R | F | QF | QF | 3R | 2R | 1 / 11 | 36-10 |
Wygrane turnieje | 0 / 1 | 0 / 3 | 0 / 4 | 1 / 4 | 0 / 4 | 0 / 4 | 0 / 4 | 0 / 4 | 0 / 3 | 0 / 4 | 0 / 4 | 1 / 39 | N/A |
Bilans spotkań | 0–1 | 8–3 | 7–4 | 17-3 | 15-4 | 12-4 | 11-4 | 13-4 | 7-3 | 16-4 | 10–4 | N/A | 116-38 |
Masters Cup |
Tennis Masters Cup
| – | – | – | SF | SF | – | RR | SF | RR | – | | 0 / 5 | 8-8 |
Turnieje Masters |
Indian Wells
| - | - | - | QF | QF | SF | 4R | SF | 2R | SF | F | 0 / 8 | 25-8 |
Miami
| 2R | QF | 2R | 3R | W | 2R | QF | QF | SF | QF | W | 2 / 11 | 31–9 |
Monte Carlo
| - | - | 3R | 1R | - | - | - | - | - | - | - | 0 / 2 | 2-2 |
Rzym
| - | - | SF | 2R | 1R | 3R | QF | 3R | SF | - | - | 0 / 7 | 14-7 |
Madryt
| - | 3R | 2R | 3R | - | 2R | 3R | - | 3R | QF | - | 0 / 7 | 5-7 |
Montreal/Toronto
| - | QF | F | W | F | 1R | - | QF | 3R | SF | - | 1 / 8 | 25-7 |
Cincinnati
| 1R | 1R | QF | W | SF | F | W | 3R | - | 2R | SF | 2 / 10 | 29-8 |
Szanghaj
| Nie ATP Masters Series | 2R | 2R | 0 / 2 | 1-2 |
Paryż
| - | 2R | QF | SF | 3R | SF | - | - | QF | - | | 0 / 6 | 11-6 |
Hamburg
| - | - | 3R | 2R | 1R | - | - | - | - | NMS | 0 / 3 | 3-3 |
Wygrane turnieje | 0 / 2 | 0 / 5 | 0 / 8 | 2 / 9 | 1 / 6 | 0 / 8 | 1 / 5 | 0 / 5 | 0 / 6 | 0 / 6 | 1 / 4 | 5 / 57 | N/A |
Bilans spotkań | 1–2 | 7–5 | 18–8 | 22-7 | 19-5 | 14-8 | 15-4 | 11-5 | 11-6 | 12-6 | 16-3 | N/A | 146-58 |
Ranking końcoworoczny |
| 156 | 14 | 10 | 1 | 2 | 3 | 6 | 6 | 8 | 7 | | N/A |
Gra podwójna
Finały turniejów Masters
Finały turniejów ATP World Tour 500 Series i ATP World Tour 250 Series
Legenda |
ATP Tour 500 Series |
ATP Tour 250 Series |
Przypisy
Linki zewnętrzne