Karlsruhe – miasto w południowo-zachodnich
Niemczech
(
Badenia-Wirtembergia
), na
Nizinie Górnoreńskiej
, nad rzekami
Alb
i
Pfinz
. Wysokość n.p.m. wynosi 115 m.
Historia
Nazwa miasta pochodzi od imienia margrabiego
Badenii
,
Karola Wilhelma von Baden-Durlach
, który założył je w
1715
w lesie Hardt.
Miasto zostało założone w sposób niezwykle geometryczny w klasycznym układzie gwiaździstym – w centrum wielkiego koła usytuowano środkową wieżę pałacu, która równocześnie jest osią widokową dla rozchodzących się promieniście 32 alei – z tego 9 stanowiących razem kąt prosty wyznaczyło ulice miasta, a resztę stanowiły aleje parkowe. Koncentryczny układ ulic w centrum miasta zachował się do dzisiaj.
W latach
1724
-
1918
było miastem rezydencjonalnym władców
Badenii
, którzy wcześniej mieli siedzibę w pobliskim
Durlach
. Całkowicie sztuczna lokacja miała na początku problemy z przyciągnięciem planowanej liczby osadników, wprowadzono zatem ulgi podatkowe dla nowych mieszkańców. W
1745
Karlsruhe uzyskało
prawa miejskie
. Do
1945
było stolicą Badenii, następnie znalazło się wraz z jej północną częścią w kraju
Wirtembergia-Badenia
, zaś w
1952
w
Badenii-Wirtembergii
.
Po
1801
nastąpiło pierwsze rozszerzenie miasta na południe i wytyczenie nowego rynku. Ekspansja terytorialna
Badenii
i podniesienie do rangi wielkiego księstwa na poczatku XIX w., a także powstanie od
1844
węzła kolejowego dały podstawy do szybkiego rozwoju miasta. Zbudowano port rzeczny i pierwszy stały most na
Renie
. Powstały cztery duże przedmieścia (
Miasto Wschodnie
, Południowe, Południowo-Zachodnie i Zachodnie), a dwa sąsiednie miasta zostały przyłączone: Mühlburg na zachodzie w
1885
i
Durlach
na wschodzie w
1939
(odgórną decyzją władz rejencji). Po reformie administracyjnej w
1972
wchłonięte zostało także miasto
Grötzingen
. Silny rozwój zabudowy wymusił w
1913
przebudowę linii kolejowych i przeniesienie dworca o około 2 km na południe.
Już w wieku
XIX
Karlsruhe było znaczącym w Europie ośrodkiem naukowym, swoje pionierskie badania nad falami elektromagnetycznymi prowadził tu
Heinrich Hertz
. Znany jest też wynalazca prymitywnego roweru oraz
drezyny
kolejowej
Karl Drais Freiherr von Sauerbronn
.
W początku XIX w. w Karlsruhe zebrał się pierwszy współczesny
parlament
w Niemczech. Wiosna Ludów
1848
i rewolucja
1918
miały w samym mieście stosunkowo łagodny przebieg.
W
1916
w mieście nastąpił pierwszy w historii nalot bombowy na cele wyłącznie cywilne – francuskie samoloty zaatakowały miasto w odwecie za wcześniejszy nalot na zakłady w
Bar-le-Duc
. Głównym celem był m.in. namiot cyrkowy przy jednej z głównych ulic – Ettlinger Straße. W wyniku bombardowania oraz paniki zginęło 85 dzieci i 34 dorosłych, a 169 osób odniosło rany.
Po
I wojnie światowej
, na skutek utraty
Alzacji
przez Niemcy, miasto podupadło gospodarczo. W
II wojnie światowej
miasto zostało silnie zniszczone przez nocne bombardowania alianckie, ze względu na charakterystyczny rzut stanowiło łatwy cel i punkt orientacyjny dla lotnictwa. Szczególnie ucierpiało zabytkowe centrum miasta.
Po wojnie miasto znalazło się w amerykańskiej strefie okupacyjnej. Szybko przystąpiono do odbudowy. Nastąpił znaczny rozwój gospodarczy miasta. Powojenny przyrost liczby mieszkańców wynosi około 100 tys. i jest związany także z napływem uchodźców, głównie ze
Śląska
. Powstały dzielnice
Waldstadt
i Oberreut. Do
1990
w mieście znajdował się duży garnizon amerykański z lotniskiem wojskowym. Dawne osiedle amerykańskie przekształcono następnie w dzielnicę Nordstadt. W latach 70. miastem wstrząsnęły akcje terrorystyczne
Rote Armee Fraktion
. W
1980
w Centrum Kongresowym w Karlsruhe odbył się kongres założycielski partii
Die Grünen
.
Podział administracyjny
Karlsruhe ma 27 dzielnic (Bezirke), które z kolei dzielą się na kwartały. Niektóre z dzielnic mają własne samorządy (Ortschaftsrat).
Gospodarka
Duży ośrodek przemysłowy. Występuje przemysł maszynowy, metalowy, środków transportu (Michelin), precyzyjny (PhysikInstrumente – producent urządzeń pomiarowych), elektrotechniczny i elektroniczny (
Siemens
,
Bosch
), chemiczny (
L'Oréal
) i farmaceutyczny (Pfitzer), poligraficzny, odzieżowy i spożywczy. W ostatnich latach następuje rozwój firm informatycznych (Web.de, Schlund & Partner, Nero). Znajduje się tutaj rafineria ropy naftowej MIRO (rurociągi
Genua
–Karlsruhe i
Ingolstadt
–Karlsruhe).
W Karlsruhe siedzibę ma kilkanaście banków i towarzystw ubezpieczeniowych. Miasto ma centrum kongresowe i tereny targowe.
Transport
Żegluga śródlądowa
Karlsruhe jest ważnym portem śródlądowym, czwartym co do wielkości w Niemczech (przeładunek 10,3 mln t –
1988
). Ma port naftowy z jednym
basenem
i uniwersalny port drobnicowo-masowy z pięcioma basenami. W okresie letnim po Renie kursuje statek wycieczkowy Karlsruhe.
Transport drogowy
Na południowy wschód od centrum znajduje się trójkąt autostrad A 5 (
Frankfurt nad Menem
–
Bazylea
) i A 8 (Karlsruhe –
Stuttgart
–
Monachium
). Na południe od centrum miasta przebiega droga szybkiego ruchu, tzw. Południowa styczna (Südtangente), łącząca trójkąt autostrad z zaczynającymi się na zachód od Renu autostradami A 65 do
Ludwigshafen
oraz A 35 do
Straßburga
i
Paryża
. Na Südtangente leży najdalej w górę rzeki położony niemiecki most na
Renie
.
Transport kolejowy
Karlsruhe to duży węzeł kolejowy z dworcem towarowym, zbiegają się tu linie z
Heidelbergu
do
Bazylei
(pierwsza kolej badeńska), linia bezpośrednia z
Mannheim
i przez Forchheim do Rastatt (tzw. kolej strategiczna), linia do Stuttgartu przez
Pforzheim
doliną
Pfinzu
, linia do
Heilbronnu
przez
Bretten
i do
Landau
.
Dworzec Główny w Karlsruhe
ma 14 peronowych torów przelotowych i 1 czołowy. Ponadto miasto ma Dworzec Zachodni (
Karlsruhe West
) oraz
Karlsruhe-Durlach
.
Komunikacja miejska
W Karlsruhe ma swoje centrum rozwinięta i pierwsza na świecie sieć
dwusystemowego tramwaju
regionalnego
AVG
z liniami m.in. do
Pforzheim
,
Baden-Baden
,
Freudenstadt
i
Heilbronn
. Tramwaj dwusystemowy ma 7 linii, ponadto
Albtalbahn
jest koleją zelektryfikowaną w systemie tramwajowym.
Deutsche Bahn
obsługuje jedną linię klasycznej
szybkiej kolei miejskiej
do
Heidelbergu
i
Spiry
.
Od
1877
w Karlsruhe jeździ
tramwaj
, od
1901
elektryczny. Po wojnie uniknięto zamykania linii, co praktykowano w wielu niemieckich miastach. Obecnie miasto ma 7 linii tramwaju miejskiego (1-6 i 8) i 9 linii podmiejskich (S1,S11,S2,S3,S31,S32,S4,S41,S5), obsługiwane przez przedsiębiorstwo komunikacji miejskiej
VBK
.
Rola autobusów w mieście sprowadza się do dowozów w obrębie dzielnic do linii bardzo rozbudowanej sieci tramwajowej.
Komunikacja miejska w Karlsruhe koordynowana jest przez
Karlsruher Verkehrsverbund
(KVV, Związek Komunikacyjny Karlsruhe), czyli stowarzyszenie jednostek administracji publicznej zamawiających usługi przewozowe oraz wykonujących je przewoźników.
Polityka i kultura
Karlsruhe stanowi siedzibę niektórych centralnych organów politycznych
Niemiec
, w tym
Sądu Najwyższego
i
Federalnego Trybunału Konstytucyjnego
. Stanowi stolicę
jednego z czterech okręgów rządowych
Badenii-Wirtembergii
. W mieście znajdują się również centrale kilku przedsiębiorstw przemysłowo-handlowych i banków.
Pałac
(
Zamek) w Karlsruhe
Kościół św. Bernarda w Karlsruhe
Ośrodek turystyczny. Znajdują się tutaj muzea, teatry, oraz ogrody: botaniczny i zoologiczny. Biblioteki: miejska i krajowa o rozbudowanym księgozbiorze (m.in. rękopis
Pieśni Nibelungów
z
XIII
w. pochodzący z
Donaueschingen
). Duży zespół parkowo-leśny na północy miasta.
Nauka i oświata
W Karlsruhe mają siedzibę liczne uczelnie:
-
Universität Karlsruhe (Technische Hochschule)
– Uniwersytet (założony w
1825
) – najstarsza niemiecka uczelnia o profilu technicznym, obecnie trwa przeksztalcanie go w KIT (Karlsruher Institut für Technologie poprzez asymilację ośrodków badawczych).
-
Hochschule Karlsruhe – Wirtschaft und Technik
– Wyższa Szkoła Techniczna (założona
1878
)
- Pädagogische Hochschule Karlsruhe – Akademia Pedagogiczna – wspólny kampus z Wyższą Szkołą Techniczną
- Staatliche Akademie der Bildenden Künste Karlsruhe – Akademia Sztuk Pięknych (założona
1854
)
- Staatliche Hochschule für Gestaltung Karlsruhe – Wyższa Szkoła Projektowania (założona w
1992
)
- Staatliche Hochschule für Musik Karlsruhe – Akademia Muzyczna w zamku Gottesaue
- Berufsakademie für Wirtschaft und Technik Karlsruhe – Wyższa Szkoła Zawodowa Gospodarki i Techniki (założona
1979
)
Do lat 90.
XX
w. w Karlsruhe znajdował się niemiecki ośrodek badań nad energią jądrową. W mieście mają siedzibę liczne placówki naukowo-badawcze (
Towarzystwo Fraunhofera
, Federalny Urząd do Spraw Żywności).
Węzeł Wiedzy i Innowacji EIT w Karlsruhe
Karlsruhe jest jednym z centrów Węzła Wiedzy i Innowacji (Sustainable Energy)
Europejskiego Instytutu Technologicznego
[1] W projekcie uczestniczą też uczelnie i przedsiębiorstwa z Hiszpanii, Holandii, Francji, Polski (polskim koordynatorem projektu jest krakowska
AGH
) i Szwecji. Udział w projekcie pozwala na tworzenie zupełnie nowych technologii i ich transfer do biznesu na ogromną skalę. Na badania wykorzystywane w biznesie przypadnie 120 mln euro rocznie.
Centra Węzła Wiedzy i Innowacji - KIC Inno Energy: CC Germany: Karlsruhe, CC Alps Valleys:
Grenoble
, CC Benelux:
Eindhoven
/
Leuven
, CC Iberia:
Barcelona
, CC PolandPlus:
Kraków
, CC Sweden:
Sztokholm
Sport
W mieście działają m.in. kluby piłkarskie
Karlsruher SC (KSC)
(rozgrywa mecze na obiekcie
Wildparkstadion
) i KFC oraz klub
wioślarski
Rheinbrüder.
Architektura
- pozostałe zabytki na terenie
Grötzingen – odrębny artykuł
- pozostałe zabytki na terenie
Durlach – odrębny artykuł
- barokowy pałacyk w bażantarni z dwoma chińskimi pawilonami herbacianymi, obecnie Szkoła Leśnictwa
- barokowe założenie parkowo-urbanistyczne z promieniście rozchodzącymi się od pałacu ulicami, których połowa przebiega przez zabudowę miejską, a połowa przez park i
bażantarnię
, a dalej przez las,
- późnobarokowy zamek (pałac) Karlsruhe –
1752
-
1785
, m.in.
Balthasar Neumann
i Jeremias Müller, zniszczony w
1944
, odbudowany na Badeńskie Muzeum Krajowe; wieża zamku stanowi centralny element przestrzenny miasta,
- tzw. Mały Kościół – barokowy, ewangelicki,
1773
-
1776
, Jeremias Müller,
-
klasycystyczne
założenie urbanistyczne
Rynku
i Via Triumphalis z pomnikami i fontannami, w tym
piramidą
grobową
Karola Wilhelma
–
1801
-
1825
,
Friedrich Weinbrenner
,
- kościół miejski – ewangelicki,
1807
-
1816
,
Friedrich Weinbrenner
, zniszczony w
1944
, odbudowany przez
Horsta Lindego
, obecnie kościół biskupi, wieża wysokości 61,70 m,
- kościół św. Stefana – katolicki,
1808
-
1814
, Friedrich Weinbrenner,
- ratusz –
1821
-
1825
, Friedrich Weinbrenner,
- mennica –
1826
-
1827
, Friedrich Weinbrenner,
- dawna kaplica cmentarna przy Kapellenstraße,
- gmach Wyższej Szkoły Technicznej –
1836
, Heinrich Hübsch,
- neogotycka kaplica grobowa książąt
Badenii
–
1896
, Franz Baer i Hermann Hemmberger,
- neogotycki Kościół Chrystusa Króla – ewangelicki,
1896
-
1900
, Curjel und
Moser
- neogotycki Kościół św. Bernarda – katolicki,
1896
-
1901
, M. Meckel
-
secesyjny
zespół budynków mieszkalnych przy Baischstraße, Hermann Billing
- osiedle
Dammerstock
–
1927
,
modernistyczne
budynki m.in.
Waltera Gropiusa
, Ottona Hässlera i innych przedstawicieli
Werkbundu
,
- Schwarzwaldhalle –
1953
, Erich Schelling,
- eksperymentalna elektrownia Uniwersytetu –
1954
,
Egon Eiermann
,
- zespół pawilonów Federalnego Trybunału Konstytucyjnego –
1965
-
1970
, Paul Baumgarten,
- postmodernistyczna Badeńska Biblioteka Krajowa (BLB) –
1984
,
Oswald M. Ungers
,
- ZKM (Centrum Kultury i Technologii Medialnej) – dawna fabryka amunicji przebudowana
1994
-
1997
na miejską galerię sztuki z Wyższą Szkołą Projektowania.
Znane osoby związane z Karlsruhe
(lista chronologiczna)
Miasta partnerskie
Przypisy
Linki zewnętrzne