Nie znaleziono szukanej frazy! Poniżej znajduje się fraza najbardziej przypominająca szukaną.
Sakoku
SakokuSakoku (
jap.
(鎖国, sakoku, lit. zamknięty kraj) – polityka
izolacjonizmu
w
Japonii
, prowadzona przez rządy
rodu Tokugawa
, w szczególności
Iemitsu Tokugawa
. Wjazd obcokrajowców, jak i wyjazd Japończyków, był niemożliwy pod groźbą kary śmierci. W latach
1633
–
1639
wprowadzono liczne akty prawne zakazujące kontaktów z Zachodem i polityka ta była utrzymywana aż do
1853
, kiedy to
komodor
Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych
Matthew Perry
wymusił na Japonii nawiązanie kontaktów zagranicznych. Japończycy mogli swobodnie opuszczać kraj dopiero po
restauracji Meiji
w
1868
. Termin sakoku wywodzi się z pracy Sakoku-ron (
jap.
鎖国論, Sakoku-ron) napisanej przez Tadao Shitsuki w
1801
. Shitsuki wymyślił słowo, tłumacząc prace
siedemnastowiecznego
niemieckiego
podróżnika
Engelberta Kaempfera
dotyczące Japonii. Terminem występującym równocześnie i określającym politykę izolacji jest kaikin (
jap.
海禁, zakaz morski). Japonia była jednak daleka od całkowitej izolacji podczas trwania praw sakoku. System ten został bowiem wprowadzony głównie pod kątem umożliwienia prowadzenia handlu i wymiany zagranicznej wyłącznie przez
szogunat
i wyznaczone
hany
. Uzasadnienie izolacjiUważa się, że szogunat narzucił politykę izolacji w wyniku rozszerzających się wpływów
hiszpańskich
i
portugalskich
, zagrażających stabilizacji władzy i pokoju na wyspach japońskich. Wzrastająca liczba przechodzących na
katolicyzm
w południowej Japonii (głównie na Kiusiu) była również tym czynnikiem, który stwarzał zagrożenie. Cesarzowa
Meishō
(
1624
–
1696
) miała wielkie wątpliwości, gdy usłyszała jak Hiszpanie i Portugalczycy osadzają się w
Nowym Świecie
i doszła do wniosku, że z Japonią może być podobnie. Protestanckie Anglia i Holandia wzmacniały te przekonania, oskarżając hiszpańskich i portugalskich
misjonarzy
o szerzenie katolicyzmu jako część polityki kulturalnej dla kolonizowanych krajów
azjatyckich
. Liczba katolików w Japonii rosła dzięki wysiłkom misjonarzy takich jak
Franciszek Ksawery
oraz dzięki nawracającym się daimyō. Bezpośrednim przyczynkiem wprowadzenia polityki sakoku, było powstanie na półwyspie Shimabara na przełomie lat 1637-1638, w którym wzięło udział ok. 40 tys. głównie chrześcijańskich chłopów i
roninów
. W wyniku tego, szogunat oskarżył misjonarzy o podburzanie chłopów do buntu, wygnał ich z kraju i zakazał chrześcijańskich obrzędów pod groźbą śmierci. Japońscy chrześcijanie, którzy pozostali w kraju, głównie w Nagasaki, utworzyli podziemne wspólnoty i zaczęli nazywać siebie kakure-kirishitan. Wszelkie kontakty z zewnętrznym światem zostały ściśle podporządkowane szogunatowi. Holenderscy kupcy zostali dopuszczeni do handlu tylko pod warunkiem zgody na powstrzymanie się od aktywności misjonarskiej. Obecnie w Japonii populacja chrześcijan (1%) pozostaje dużo mniejsza niż w sąsiednich krajach azjatyckich: w
Chinach
(5%),
Wietnamie
(7%),
Korei Płd.
(prawie połowa) i na
Filipinach
(ponad 90%). Handel w czasie SakokuW okresie sakoku Japonia prowadziła handel z pięcioma nacjami przez cztery "bramy". Prawo stanowiło, że jedynym europejskim przedsiębiorstwem dopuszczonym do wpływania do portów Japonii była holenderska faktoria w
Dejimie
w
Nagasaki
. Bardzo ważny dla Japonii handel z
Chinami
również był prowadzony przez Nagasaki. Handel z dynastią Joseon z
Korei
był prowadzony przez ród Sō z hanu Tsushima (dzisiejsza część
prefektury Nagasaki
), z
Ajnu
przez lenno Matsumae na
Hokkaido
, a z Królestwem Ryūkyū przez ród Shimazu z
Satsumy
(obecnie
prefektura Kagoshima
). Według Kazui Tashiro, profesor
Uniwersytetu Keio
, handel między Japonią a wymienionymi narodami można podzielić na dwie grupy: grupę A, którą stanowiły Chiny i Niderlandy, a kontakty z nimi podlegały bezpośrednio pod
szogunat
w Nagasaki i grupę B obejmującą Królestwo Korei i Królestwo Ryūkyū, z którymi handel prowadziły lokalne rody[1]. Poza tymi głównymi kontaktami handlowymi w peryferyjnych
prowincjach
, wymienione kraje musiały wysyłać swoich
wasali
do
shōguna
w Edo, więc gdy emisariusze podróżowali przez kraj Japończycy mogli mieć styczność z kulturą Zachodu. Podział na te dwie grupy odzwierciedla również różnica w prowadzeniu handlu. Handel z grupą A obejmował głównie import i odbywał się wyłącznie na sztucznie usypanej wyspie Dejima w Nagasaki, łączącej się ze stałym lądem wąską groblą. Jednak żaden cudzoziemiec nie miał prawa zejść na ląd przez Dejimę, jak również żaden Japończyk nie mógł wejść do Dejimy bez specjalnego zezwolenia. Handel z grupą B, obejmujący głownie eksport, odbywał się w miastach handlowych wybudowanych poza wyspami japońskimi, na terenach Korei i
wysp Riukiu
, przez rody odpowiedzialne za kontakty z nacjami grupy B[2]. Próby zakończenia izolacjiW
XVIII
i
XIX wieku
mocarstwa zachodnie wielokrotnie próbowały przerwać izolację Japonii. Floty amerykańska, rosyjska i francuska próbowały na próżno nawiązać stosunki z Japonią. - W
1778
roku handlarz z
Jakucka
, Paweł Lebiediew-Lasoczkin, przybył na Hokkaido z małą ekspedycją, przywiózł podarki i prosił o zgodę na handel, lecz bezowocnie.
- W
1787
roku na wody japońskie przypłynął
Jean-François de La Pérouse
, odwiedzając wyspy Riukiu oraz przepłynął
cieśninę
pomiędzy Hokkaido i Honsiu, która obecnie nosi jego imię.
- W
1791
roku dwa amerykańskie okręty pod dowództwem John Kendricka zacumowały na wyspie Kii, na południe od
półwyspu Kii
. Był on pierwszym znanym Amerykaninem, który odwiedził Japonię. Mimo że postawił on
amerykańską flagę
, informacje o jego pobycie na wyspach nie istnieją.
- W
1792
roku Rosjanin, Adam Laxman, odwiedził Hokkaido.
- W latach
1797
-
1809
wiele amerykańskich okrętów przybywało do Nagasaki pod
banderą
holenderską na prośbę samych Holendrów, którzy byli zaangażowani w konflikt z
Wielką Brytanią
w czasie
wojen napoleońskich
[3].
- W
1797
roku amerykański kapitan, William Robert Stewart, upoważniony przez Holendrów z
Batavii
, przypłynął do Nagasaki okrętem Eliza of New York, przywożąc holenderskie towary.
- W
1803
roku William Robert Stewart powrócił na statku The Emperor of Japan, dawnej Eliza of New York, do Nagasaki i próbował bezskutecznie handlu poprzez holenderską enklawę
Dejima
.
- Inny amerykański
kapitan
, John Derby, próbował bezskutecznie otworzyć Japonię na handel
opium
.
- W
1804
roku rosyjski wysłannik, Mikołaj Rezanof, przypłynął do Nagasaki, domagając się wymiany handlowej. Szogunat odrzucił żądania, w wyniku czego Rosjanie zaatakowali
Sachalin
oraz
Wyspy Kurylskie
, zmuszając szogunat do wzmocnienia obrony na północnych terenach zwanych Ezo.
- W
1808
roku brytyjska
fregata
HMS Phaeton napadła flotę holenderską na
Pacyfiku
, wpłynęła do Nagasaki pod holenderską banderą, domagając się uzyskania zgody na dostawy i grożąc użyciem siły.
- W
1811
roku rosyjski
porucznik marynarki
, Wasyl Golownin, zszedł na ląd na wyspie Kunashiri, został jednak aresztowany i uwięziony na dwa lata.
- W
1825
roku szogunat ustanowił prawo ikoku-sen-uchiharai-rei (
jap.
異国船打払令, ikoku-sen-uchiharai-rei) zobowiązujące władze nadbrzeżnych prowincji do aresztowania lub zabicia każdego obcokrajowca, który zejdzie na ląd.
- W
1830
roku niezamieszkane
wyspy Bonin
należące do Japonii, zasiedlił Amerykanin Nathaniel Savory, tworząc pierwszą kolonię na wyspie Chichi [4].
- W
1837
amerykański biznesmen z
Kantonu
, Charles W. King, znalazł możliwość otwarcia handlu z Japonią, próbując przewieźć rozbitków japońskich. Wpłynął do kanału Uraga nieuzbrojonym amerykańskim statkiem handlowym Morrison. Okręt został wielokrotnie ostrzelany i zatonął.
- W
1842
roku, w następstwie porażek Chin w
wojnach opiumowych
i wewnętrznych krytyk dotyczących incydentu z Morrisonem, szogunat zawiesił rozkaz zabijania obcokrajowców i wydał prawo pozwalające na dostawy drewna i wody na zagraniczne statki - shinsui-kyūyō-rei.
- W
1844
roku francuska wyprawa dowodzona przez kapitana Forniera Duplana odwiedziła
Okinawę
. Japończycy odrzucili możliwość handlu, ale na wyspie pozostał wraz z tłumaczem ojciec Forcade.
- W
1845
roku statek wielorybniczy Manhattan 1843 uratował 22 japońskich marynarzy. Kapitan Mecator Cooper został wpuszczony do zatoki Edo, gdzie pozostał przez 4 dni, spotykając się z gubernatorem Edo i przedstawicielami cesarza. Wymieniono prezenty i pozwolono odpłynąć, zaznaczając by już nie powracali.
-
20 lipca
1846
roku dowódca James Biddle, wysłany przez rząd Stanów Zjednoczonych, aby otworzyć handel, zakotwiczył dwoma statkami w zatoce Edo, w tym jednym uzbrojonym w 72 działa. Jego żądania układu handlowego pozostały bezowocne.
- W
24 lipca
1846
roku francuski admirał Cécille przybył do Nagasaki, lecz jego negocjacje spełzły na niczym. Towarzyszyło mu dwóch księży, którzy nauczyli się
japońskiego
na Okinawie: ojciec Forcade i ojciec Ko.
- W
1848
Ranald MacDonald (pół-Szkot pół-Czinuk) próbował udawać rozbitka i dotarł na wyspy Rishiri. Został wysłany do Nagasaki, gdzie mieszkał 10 miesięcy i został pierwszym nauczycielem
języka angielskiego
w Japonii.
- W
1848
kapitan James Glynn wpłynął do Nagasaki i prowadził ostatnie negocjacje ze strony amerykańskiej z "zamkniętą" Japonią. Po powrocie do USA przedstawił
Kongresowi
swoją opinię, iż negocjacje z Japonią powinny być poparte demonstracją siły. To było początkiem przygotowań dla wyprawy Perry'ego.
- W
1849
do
Zatoki Tokijskiej
wpłynął HMS Mariner z królewskiej marynarki przewodząc wyprawie topograficznej. W wyprawie uczestniczył wygnaniec Otokichi, który był tłumaczem. Aby uniknąć problemów w władzami japońskimi, Otokichi podawał się za syna chińskiego biznesmena, który prowadził interesy z Nagasaki i dzięki temu nauczył się japońskiego.
Koniec izolacjiJapońska rycina z
1854
obrazująca wizytę amerykańskiego komodora Perry'ego.
8 lipca
1853
komodor
Matthew Perry
dowódca
marynarki wojennej USA
czterema statkami: Mississippi, Plymouth, Saratoga i Susquehanna wpłynął do
Zatoki Tokijskiej
i zażądał pod groźbą użycia nowych dział Paixhans, w które wyposażone były jego okręty, aby Japonia otworzyła się na handel z Zachodem. Okręty te zostały nazwane kurofune (
jap.
黒船, kurofune
pol.
"czarne statki"). W następnym roku, komodor Perry powrócił z siedmioma okrętami i zmusił shōguna do podpisania
traktatu
31 marca
1854
w Kanagawie ("Traktat o pokoju i przyjaźni"), który formalnie rozpoczął rozwój stosunków dyplomatycznych pomiędzy Japonią i Stanami Zjednoczonymi. Między
1852
i
1855
,
admirał
Jewifimij Putjatin z marynarki rosyjskiej próbował uzyskać dla
Rosji
korzystne warunki handlu z shōgunem. W lipcu
1853
przywiózł do zatoki Nagasaki list od ministra spraw zagranicznych
Karla Roberta Nesselrode
i zademonstrował Hisashige Tanace
silnik parowy
, prawdopodobnie pierwszy raz w Japonii. Jego wysiłki doprowadziły do podpisania traktatu w
Shimodzie
w lutym
1855
r. W przeciągu pięciu lat, Japonia podpisała podobne traktaty z resztą zachodnich krajów. Jednak traktaty były uważane w Japonii za niekorzystne i podpisane przy użyciu okrętów wojennych jako nacisku. Poza tym Japonię pozbawiono wpływu na taryfy importowe, a wszyscy przybywający zachodni obywatele mieli gwarancję eksterytorialności. Ta sytuacja utrzymywała się aż do końca wieku. Misje na ZachódSyn fotografa Nadara, wraz z drugim japońskim ambasadorem w Europie w 1863 W celu opóźnienia otwarcia portów morskich na handel, szogunat wysłał szereg misji na Zachód. Miały one również na celu poznanie kultury Zachodu i ewentualne zrewidowanie traktatów. Japoński ambasador został wysłany do Stanów Zjednoczonych w
1860
r. na pokładzie okrętu wojennego "Kanrin Maru". W
1861
w incydencie pod
Cuszimą
rosyjska flota próbowała siłą otworzyć port na handel zagraniczny, ale z pomocą floty brytyjskiej została odparta. Pierwszy ambasador Japonii do Europy został wysłany w
1862
r., a drugi w
1863
. Japonia wysłała również swoją delegację na
wystawę światową
w
Paryżu
w
1867
r. Również
hany
Chōshū i Satsuma wysłały swoje misje do Europy, jednakże jeszcze w sekrecie przed shōgunem. Zobacz teżPrzypisy- ↑ Kazui Tashiro. Foreign Relations During the Edo Period: Sakoku Reexamined. „Journal of Japanese Studies”. 8 (2) (1982) (
ang.
).
- ↑ Ronald Toby: State and Diplomacy in Early Modern Japan. Princeton: Princeton University Press, 1984.
- ↑ K. Jack Bauer, A Maritime History of the United States: The Role of America's Seas and Waterways, University of South Carolina Press, 1988., p. 57
- ↑
http://www.asjapan.org/Lectures/2003/Lecture/lecture-2003-02.htm
The Bonin (Ogasawara) Islands: A Multilingual, Multiethnic and Multicultural Community in Japan (Dr. Daniel Long)
Inne hasła zawierające informacje o "Sakoku":
Traktat z Kanagawy
...
Historia Japonii
...
Izolacjonizm
...
Epoka Edo
...
Kategoria:Historia Japonii
...
Sakoku
Iemitsu Tokugawa
Sakoku (
jap.
(鎖国, Sakoku, lit. zamknięty kraj) – polityka
izolacjonizmu
w
Japonii
, ...
Matthew Perry (oficer)
...
Inne lekcje zawierające informacje o "Sakoku":
Hasło nie występuje w innych lekcjach!
|