Wiadomości

Maksymilian Maria Kolbe

• 21 października 2010 - Senat RP podjął uchwałę o ogłoszeniu roku 2011 Rokiem Świętego Maksymiliana Marii Kolbego ^[1].
• 20 października 2010 - Gubernator Smoleńska oświadczył, że zwrot zarekwirowanego w czasach komunizmu kościoła katolickiego w Smoleńsku nastąpi prawdopodobnie w przyszłym roku^[2].
• 17 października 2010 - Stanisław Kazimierczyk został ogłoszony świętym ^[3].
• 8 października 2010 - Benedykt XVI przyjął na prywatnej audiencji prezydenta Francji Nicolasa Sarkozy'ego ^[4].
• 30 września 2010 - Prezes Instytutu Dzieł Religijnych potwierdził przejrzystość działania kierowanego przez siebie banku^[5].
• 27 września 2010 - Prymas Polski złóżył kondolencje rodzinom ofiar wypadku autokaru pod Berlinem ^[6].
• 21 września 2010 - Pełnomocnik Kościoła przed komisją majątkową MSWiA został zatrzymany przez CBA ^[7].

Tydzień w liturgii diecezji polskich (2010)

• 30 października - Rocznica poświęcenia Katedry w Katowicach - w archidiecezji katowickiej
• 31 października
  • XXXI niedziela zwykła
  • Rocznica poswięcenia kościoła - w kościołach poświęconych, w których data poświęcenia jest nieznana
• 1 listopada - Uroczystość Wszystkich Świętych
• 2 listopada - Wspomnienia wszystkich wiernych zmarłych
• 4 listopada - Wspomnienie Karola Boromeusza
• 7 listopada - XXXII niedziela zwykła
• 8 listopada - Rocznica poświęcenia Katedry w Płocku - w diecezji płockiej

Artykuł tygodnia

Wieczór sederowy obchodzony przez marranów.

Marrani lub marranowie, a także marani^[8] ( hiszp. marrano – znaczenie niejasne, być może „świnia”^[9], hebr. אֲנוּסִים anusim – „zmuszeni”) – w póżnośredniowiecznej i wczesnonowożytnej Hiszpanii i Portugalii nazwa używana w stosunku do żydowskich konwertytów , których podejrzewano o potajemne praktykowali judaizmu . Pochodzenie tej nazwy nie zostało dotąd wyjaśnione^[10]. Według jednej z hipotez została im nadana przez społeczność żydowską , która pozostała przy judaizmie i dalej przestrzegała zakazów tej religii (w tym wypadku niejedzenia mięsa wieprzowego).

Początki tzw. problemu marranów sięgają końca XIV wieku. Latem 1391 przez hiszpańskie miasta przetoczyła się fala antyżydowskich rozruchów, w wyniku których tysiące żydów zamordowano, a ci, którzy przeżyli, w większości przyjęli chrzest , często pod groźbą śmierci^[11]. Z uwagi na okoliczności tych masowych chrztów, od początku było jasne, że zdecydowana większość "nawróconych" nie przyjęła chrześcijaństwa dobrowolnie. Głównym zarzutem stawianym marranom była pozorność ich nawróceń i potajemne wyznawanie religii żydowskiej (judaizanctwo). Z tego względu od połowy XV wieku pojawiały się głosy domagające się ustanowienia w Kastylii inkwizycji, która miałaby rozstrzygać o szczerości nawróceń. Inkwizycja hiszpańska przez cały okres swego istnienia (1480–1820) skazała na śmierć około dwa i pół tysiąca marranów^[12]. W przypadku inkwizycji portugalskiej (1536–1821) bilans ten jest prawdopodobnie o około połowę niższy^[13].

Zobacz więcej...

Teologia moralna / Liturgika

Evangelium vitae ( łac. Ewangelia życia) – encyklika papieża Jana Pawła II ogłoszona 25 marca 1995 .

Porusza zagadnienie moralnego nauczania Kościoła na temat poszanowania ludzkiego życia. Jan Paweł II wystąpił w niej jednoznacznie przeciw karze śmierci. Potępione zostały aborcja i eutanazja , określone jako okrutne zbrodnie. Jan Paweł II wskazał, że jedynie do Boga może należeć decyzja o momencie śmierci człowieka.

Niektóre tezy zamieszczone w encyklice:

• "Wszystko, co godzi w samo życie, jak wszelkiego rodzaju zabójstwa, ludobójstwa, spędzanie płodu, eutanazja i dobrowolne samobójstwo; wszystko, cokolwiek narusza całość osoby ludzkiej, jak okaleczenia, tortury zadawane ciału i duszy, próby wywierania przymusu psychicznego; wszystko, co ubliża godności ludzkiej, jak nieludzkie warunki życia, arbitralne aresztowania, deportacje, niewolnictwo, prostytucja, handel kobietami i młodzieżą; a także nieludzkie warunki pracy, w których traktuje się pracowników jak zwykłe narzędzia zysku, a nie jak wolne, odpowiedzialne osoby: wszystkie te i tym podobne sprawy i praktyki są czymś haniebnym; zakażając cywilizację ludzką bardziej hańbią tych, którzy się ich dopuszczają, niż tych, którzy doznają krzywdy, i są jak najbardziej sprzeczne z czcią należną Stwórcy".
• W przypadku prawa wewnętrznie niesprawiedliwego, jakim jest prawo dopuszczające przerywanie ciąży i eutanazję, nie wolno się nigdy do niego stosować "ani uczestniczyć w kształtowaniu opinii publicznej przychylnej takiemu prawu, ani też okazywać mu poparcia w głosowaniu".
• Od eutanazji należy odróżnić decyzję o rezygnacji z tak zwanej "uporczywej terapii", to znaczy z pewnych zabiegów medycznych, które przestały być adekwatne do realnej sytuacji chorego, ponieważ nie są już współmierne do rezultatów, jakich można by oczekiwać, lub też są zbyt uciążliwe dla samego chorego i dla jego rodziny. W takich sytuacjach, gdy śmierć jest bliska i nieuchronna, można w zgodzie z sumieniem "zrezygnować z zabiegów, które spowodowałyby jedynie nietrwałe i bolesne przedłużenie życia, nie należy jednak przerywać normalnych terapii, jakich wymaga chory w takich przypadkach". Istnieje oczywiście powinność moralna leczenia się i poddania się leczeniu, ale taką powinność trzeba określać w konkretnych sytuacjach: należy mianowicie ocenić, czy stosowane środki lecznicze są obiektywnie proporcjonalne do przewidywanej poprawy zdrowia. Rezygnacja ze środków nadzwyczajnych i przesadnych nie jest równoznaczna z samobójstwem lub eutanazją; wyraża raczej akceptację ludzkiej kondycji w obliczu śmierci.

Zobacz więcej...

Dogmatyka

Janseniusz

Jansenizm – ruch teologiczno-duchowy zapoczątkowany przez biskupa Ypres , Kornela Ottona Jansena ( 1585 - 1638 ), którego dzieło Augustinus stało się podstawą tej nauki. Rozwój jansenizmu przypadł na przełom XVII i XVIII wieku. Zyskał on znaczne uznanie we Francji i w Niderlandach stając się przyczyną kryzysu Kościoła katolickiego w tych państwach.

Jansenizm, powołując się na św. Augustyna , kładł nacisk na przyrodzoną deprawację człowieka, niezbędność i wystarczający charakter łaski Bożej do przestrzegania przykazań, co zbliżało ją do kalwińskiej teorii predestynacji . Jednym z zaleceń tej nauki było rzadkie i starannie przygotowane przystępowanie do Komunii , ponieważ uważano, że grzesznicy nie są jej godni. Między innymi to stwierdzenie spowodowało potępienie jansenizmu przez papieży Innocentego X i Klemensa XI . Na potępienie wpływ miały również intrygi jezuitów , którzy promowali odmienną doktrynę o łasce ( molinizm ), a także zaniepokojenie dworu francuskiego religijnymi namiętnościami (jansenizm był najbardziej popularny we Francji; jego zwolennikami byli Jean Racine i Blaise Pascal ).

Janseniści przetrwali jedynie w Holandii , gdzie doszło za sprawą ich działalności i konfliktu z jezuitami do schizmy Rzymskokatolickiego Kościoła Starobiskupiego Kleru , zwanego Kościołem Utrechtu, który w XIX wieku przyłączył się do Unii Utrechckiej Kościołów Starokatolickich i działa obecnie pod nazwą Kościoła Starokatolickiego w Holandii.

Zobacz więcej...

Zalążek miesiąca

Nakarm stuba

W katolicyzmie i prawosławiu Tradycja Apostolska (lub po prostu Tradycja) – część depozytu wiary niezapisana w Biblii, objawiona Apostołom przez Chrystusa i Ducha Świętego, przekazywana początkowo ustnie przez Kościół. Traktowana jest za źródło wiary równorzędne Biblii lub Biblię określa się jako spisaną część Tradycji. Protestantyzm odrzuca tradycję apostolską w myśl reformacyjnej zasady Sola scriptura.

Zobacz więcej...

Do sprawdzenia i rozwinięcia

Alojzije Stepinac • André Bessette • Anzelm z Canterbury • Beatyfikowani i kanonizowani Kościoła Katolickiego w 2010 roku • Czesław Kaczmarek • Fuga mundi • Giulia Salzano • Jezus Chrystus • Kult maryjny • Nawrócenie • Ojcowie Kościoła • Problem zła • Włócznia Przeznaczenia

• Zalążki artykułów: Lista artykułów w kategorii:Katolicyzm z szablonem {{ Stub }}: (do rozwinięcia) .
• Wersje przejrzane: Lista artykułów w kategorii:Katolicyzm , które wymagają ponownego oznaczenia .
• Ofiary prześladowań antykatolickich (do rozwinięcia) .

Papież

Biskup tygodnia

Roman Adam Marcinkowski (ur. 28 lutego 1942 w Szczutowie ) – polski duchowny katolicki, biskup pomocniczy diecezji płockiej , biskup tytularny Bulla Regia .

Od 1974 do 1980 diecezjalny wizytator religii. Od 1980 do 1991 dyrektor Wydziału Katechetycznego Kurii Diecezjalnej w Płocku .

28 lutego 1985 Jan Paweł II mianował go biskupem pomocniczym diecezji płockiej. 13 kwietnia 1985 został konsekrowany w katedrze płockiej przez kard. Józefa Glempa . Od 1990 prepozyt kapituły katedralnej płockiej, a od 2004 do 2010 przewodniczący zespołu opracowującego tzw. Katechizm płocki , który miał na celu ułatwienie zrozumienia prawd wiary katolickiej.

W 1999 oraz w 2007 w związku z odejściem dotychczasowych biskupów płockich zarządzał diecezją płocką jako administrator do czasu powołania nowych ordynariuszy przez Stolicę Apostolską .

W kwietniu 2010 odznaczony przez sejmik województwa mazowieckiego tytułem „Zasłużony dla Mazowsza” .

Przewodniczący Komisji Episkopatu Polski ds. Legionu Maryi.

Zaproponuj artykuł

Ilustracja tygodnia

Zaproponuj ilustrację

Biblia

okładka przekładu Bóg-Człowiek w opisie Ewangelistów

Przekłady biblijne Władysława Szczepańskiego, obejmujące Ewangelie i Dzieje Apostolskie , ukazywały się w latach 1914-1917. Były to pierwsze polskie katolickie przekłady Nowego Testamentu bezpośrednio z języka greckiego, choć z uwzględnieniem Wulgaty.

Tłumacz, Władysław Szczepański TJ, był archeologiem, biblistą, profesorem Papieskiego Instytutu Biblijnego w Rzymie i Uniwersytetu Warszawskiego .

Przekłady Szczepańskiego określano jako pochodzące z języków oryginalnych, jednak jak sam autor podkreślał: "ze względów kościelnych trzeba bowiem było obok tekstu greckiego nie spuszczać nigdy z oka Wulgaty, którą – jak wiadomo – Sobór Trydencki uznał za urzędowy, autentyczny tekst Kościoła rzymskiego". Z tych powodów zdecydował się uwzględnić równocześnie tekst grecki i Wulgatę:^[14]

• oznaczył osobno wszystkie dodatki Wulgaty (odróżniając kilka jej wydań) oraz słowa znajdujące się tylko w tekście greckim.
• tam, gdzie tekst grecki przedstawiał odmiany różne od Wulgaty, a niedające się w tekście uwzględnić, tam tekst grecki podany zostawał w komentarzu.

Za podstawę przekładu Szczepański przyjął:

• Dla Wulgaty
  • ed. Clementina wyd. przez A Gramatica w 1914 (oficjalne wydanie kościelne)
  • Novum Testamentu latine sec ed., opr. J. Wordsworth, H. J. White (1889-1905)
• Dla tekstu greckiego: rekonstrukcję H. von Sodena (1913)

Zaproponuj artykuł

Zmiany

Tu możesz śledzić ostatnie zmiany w wybranych kategoriach:

Do zrobienia

Cum nimis absurdum (zob. en:Cum nimis absurdum ) • Kodeks Justyniański (Codex iuris civilis) • marsz ekspiacyjny • Misje ludowe • Oświadczenie z Winnipeg (zob. en:Winnipeg Statement ) • Papieskie Dzieła Misyjne • Qui Pluribus • Ratum et Consummatum • Ryt aleksandryjski • Ryt antiocheński • Ryt chaldejski • Upadek człowieka • Władysław Zązel • Życie religijne

1. ↑ Wicemarszałek Senatu Marek Ziółkowski: UCHWAŁA SENATU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ z dnia 21 października 2010 r. ogłoszeniu roku 2011 Rokiem Świętego Maksymiliana Marii Kolbego ( pol. ). Senat Rzeczypospolitej Polskiej , 2010-10-21. [dostęp 30 października 2010].
2. ↑ Rosja: katolicy w Smoleńsku zabiegają o zwrot kościoła ( pol. ). Radio Watykańskie , 2010-10-20. [dostęp 23 października 2010].
3. ↑ Ks. Stanisław Kazimierczyk nowym świętym ( pol. ). TVP Info, 2010-10-17. [dostęp 17 października 2010].
4. ↑ Papież przyjął na audiencji prezydenta Francji ( pol. ). Onet.pl, 2010-10-00. [dostęp 11 października 2010].
5. ↑ Watykan: w sprawach finansowych nie mamy nic do ukrycia ( pol. ). Radio Watykańskie , 2010-09-30. [dostęp 30 września 2010].
6. ↑ Rafał Łączny: Prymas Polski: kondolencje dla rodzin ofiar wypadku autokaru pod Berlinem ( pol. ). Radio Watykańskie , 2010-09-27. [dostęp 27 września 2010].
7. ↑ Marcin Pietraszewski: Pełnomocnik Kościoła w rękach agentów CBA ( pol. ). Gazeta Wyborcza, 2010-09-21. [dostęp 22 września 2010].
8. ↑ Encyklopedia popularna PWN.. Warszawa: Świat Książki, 1997, ss. 492-502. . 
9. ↑ Kamen, s. 298, przyp. nr 11 do rozdziału 2.
10. ↑ Kamen, s. 17.
11. ↑ Kamen, s. 17; Edwards, s. 56.
12. ↑ William Monter: Frontiers of Heresy. The Spanish Inquisition from the Basque Land to Sicily. Cambridge: Cambridge University Press, 1990, s. 53. . ; por. Kamen, s. 62.
13. ↑ A.J. Saraiva, H.P. Salomon, I.S.D. Sassoon, The Marrano Factory: The Portuguese Inquisition and Its New Christians 1536-1765, BRILL, 2001, s. X-XII
14. ↑ Szczepański (1917), op. cit., s. XXVI-XIX.