Na mapach: 32°05'42″N 34°57'29″E / 32.095, 34.95806

Rosh HaAyin ( hebr. ראש העין; arab. رأس العين; pol. Głowa Fontanny) - miasto położone w Dystrykcie Centralnym w Izraelu .

Leży we wschodniej części równiny Szaron na granicy z Szefelą , w otoczeniu miast Petach Tikwa i Kafar Qasem , miasteczka Elkana , moszawów Kfar Sirkin , Neve Jaraq i Hagor , oraz kibuców Einat , Giv'at HaShelosha i Nahshonim . Na zachód od miasta znajduje się baza sił powietrznych izraelskiej armii Kfar Sirkin. Na wschód od miasta przebiega mur bezpieczeństwa oddzielający Izrael od Autonomii Palestyńskiej . Po stronie palestyńskiej znajdują się arabskie wioski al-Zawiya, Rafat i Deir Ballut.

Spis treści 1 Historia 2 Demografia 3 Edukacja 4 Kultura i sport 5 Gospodarka 6 Turystyka 7 Komunikacja 8 Przypisy 9 Linki zewnętrzne

Historia

Pierwsze wzmianki o istniejącej w tej okolicy osadzie obronnej Afek pochodzą z XXX wieku p.n.e. ^[1]. Starożytne teksty egipskie z XIX wieku p.n.e. wspominają o tym mieście, tak jak lista topograficzna faraona Totmesa III z XV wieku p.n.e. ^[2].

Kananejczycy wybudowali tutaj monumentalny pałac. Izraelici pod wodzą Jozuego zdobyli miasto, które jednak później przeszło pod kontrolę Filistynów . Król Dawid przyłączył miasto do Królestwa Izraela . Następne wzmianki o mieście i twierdzy Afek pochodzą z VII wieku p.n.e. ^[1].

Król Herod Wielki , który rządził regionem w imieniu Cesarstwa Rzymskiego , przemianował miasto na Antipatris, na część swojego ojca Antypatra. Miasto było położone przy ważnej strategicznie drodze z Cezarei Nadmorskiej do Jerozolimy . Miasto zostało zniszczone podczas wojny żydowsko-rzymskiej ( 66 - 70 ). Afek zostało częściowo odbudowane, jednak w 363 zostało ponownie zniszczone przez trzęsienie ziemi ^[1].

W 1099 ziemie te przeszły pod panowanie Krzyżowców , którzy w 1152 wybudowali tutaj twierdzę Mirabel^[3]. W 1166 część tutejszych ziem nadano Kościołowi Św. Jana Chrzciciela w Nablusie ^[4].

W lipcu 1187 muzułmanie zdobyli, ale nie zniszczyli twierdzę Mirabel^[3]. Arabski kronikarz Baha al-Din odnotował, że w latach 1191 - 92 Saladyn wykorzystywał twierdzę do wyprowadzania ataków przeciwko Krzyżowcom. W owym czasie Saladyn przebywał w tutejszej twierdzy. W 1226 Mirabel przeszła pod panowanie Mameluków . Arabski geograf Yaqut al-Hamawi wspomniał o twierdzy, która nazywał się wówczas Majdal Yafa. Przy twierdzy znajdowała się niewielka arabska wioska^[5]. Pod koniec XIII wieku twierdza została opuszczona^[3].

Gdy w 1517 Palestyna przeszła pod panowanie tureckie , wieś Majdal Yaba weszła w skład Sanjak Nablus (dystrykt). Wioska płaciła podatek w postaci pszenicy, jęczmienia, miodu i kóz^[5].

W XIX wieku zmieniono nazwę wioski na Majdal al-Sadiq, na cześć beduińskiego szejka Muhammada al-Sadiq al-Jamma'ini, którego plemię wyemigrowało w XVII wieku z terenów dzisiejszej Jordanii do Palestyny^[6].

Gdy w 1852 amerykański podróżnik Edward Robinson odwiedził wioskę, napisał, że tutejsza twierdza jest odbudowana. Została ona odbudowana pomiędzy 1843 a 1852 . Nazwano ją Twierdza Rajjan, od nazwy beduińskiego plemienia, które kontrolowało około 25 wiosek w Sanjak Nablus^[6]. Wioska Majdal Yaba była główną siedzibą klanu, z obronną twierdzą i rodzinną rezydencją^[7]. W tym czasie jednak klan Rajjan wplątał się w wojnę z klanem Qasim, który kontrolował obszar Dżaninu . Do 1860 klan Rajjan został pokonany i utracił wszystkie swoje ziemie. Członkowie klanu mogli nadal zamieszkiwać w Majdal Yaba, musieli jednak płacić daninę zwycięskiemu klanowi^[7]. Wioska była wówczas bardzo zaniedbana i doprowadzono na krawędź ruiny^[8].

W 1922 wioska weszła w skład brytyjskiego Mandatu Palestyny . Brytyjczycy utworzyli w jej pobliżu bazę wojskową. W 1920 otworzono szkołę, a w 1935 wybudowano meczet . Tutejsze rolnictwo opierało się na uprawach pszenicy, jęczmienia, warzyw i sezamu^[5]. Gdy 29 listopada 1947 roku Zgromadzenie Ogólne Organizacji Narodów Zjednoczonych przyjęła Rezolucję nr 181, wioska Majdal Yaba znalazła się na terenach przyznanych państwu arabskiemu^[9].

Podczas Wojny o Niepodległość w 1948 wieś i opuszczoną brytyjską bazę wojskową zajęły irackie wojska. Następnie 13 lipca 1948 wieś odbiły izraelskie oddziały. Większość domów została wówczas wyburzono, a mieszkańcy deportowani^[10].

W 1950 teren dawnej brytyjskiej bazy wojskowej wykorzystano do utworzenia obozów dla imigrantów przybywających do państwa Izrael. W tutejszych obozach umieszczono około 35 tys. imigrantów ewakuowanych z Jemenu ( Operacja Latający Dywan ). W 1954 Rosh HaAyin otrzymało status samorządu lokalnego , a w 1994 prawa miejskie^[11].

12 sierpnia 2003 palestyński terrorysta-samobójca z Brygad Męczenników Al-Aksa wysadził się w centrum handlowym w Rosh HaAyin. Zginął 1 Izraelczyk, a 10 osób zostało rannych^[12].

Demografia

Zgodnie z danymi Izraelskiego Centrum Danych Statystycznych w 2008 roku w mieście żyło 38,4 tys. mieszkańców, z czego 99,8 % Żydów ^[13].

Zgodnie z danymi Izraelskiego Centrum Danych Statystycznych w Rosh HaAyin w 2000 było 10 972 zatrudnionych pracowników i 1 033 pracujących na własny rachunek. Pracownicy otrzymujący stałe pensje zarabiali w 2000 średnio 6 595 NIS , i otrzymali w ciągu roku podwyżki średnio o 11,2 % . Przy czym mężczyźni zarabiali średnio 8 408 NIS (podwyżka o 7,8 % ), a kobiety zarabiały średnio 4 857 NIS (podwyżka o 13,1 % ). W przypadku osób pracujących na własny rachunek średnie dochody wyniosły 6 853 NIS . W 2000 roku w Rosh HaAyin było 628 osób otrzymujących zasiłek dla bezrobotnych i 1 057 osób otrzymujących świadczenia gwarantowane.

Populacja miasta pod względem wieku:

Wiek (w latach)	Procent populacji w %
0-4	9,0%
5-9	10,5%
10-14	10,4%
15-19	8,5%
20-29	13,3%
30-44	22,2%
45-59	17,2%
ponad 60	8,9%

Źródło danych: Central Bureau of Statistics .

Edukacja

W Rosh HaAyin znajduje się 15 szkół podstawowych i 11 szkół średnich, w których uczy się 7,1 tys. uczniów. Wśród szkół znajdują się między innymi: HaTora, Beit Jakov, Atid, Ohel Sara, Ma'ayanot, Begin, HaYovel, Neot Ilana, Rambam, Eshkol, Tsurim, Tal, Afek, Gvanim, Neve Dalia, Nofim i Inbalim. Są tu także college Rosh HaAyin i Afek Rosh HaAyin.

Kultura i sport

W mieście znajdują się liczne ośrodki kultury i biblioteki. Z obiektów sportowych jest boisko do piłki nożnej, korty tenisowe oraz basen pływacki.

Gospodarka

Na północ od miasta znajduje się strefa przemysłowa Afeq (Afeq Industrial Park), w którym ulokowały się przedsiębiorstwa telekomunikacyjne i informatyczne. Swoją główną siedzibę ma tutaj korporacja telekomunikacyjna TTI Telecom^[14].

Turystyka

W odległości 3 km na południowy wschód od miasta wznosi się wzgórze Migdal Afek, na którym znajdują się ruiny twierdzy Krzyżowców, Mirabel.

Na zachód od miasta znajduje się Park Narodowy Jarkon zajmujący powierzchnię 1 315 hektarów wokół rzeki Jarkon . Największymi tutejszymi atrakcjami są wzgórze Tel Afek z ruinami dawnego miasta Antipatris i otomańskiej twierdzy Binar Bashi (pochodzi z 1571 ) oraz obszar źródeł rzeki Jarkon. Pomimo, że większa część wody jest pobierana przez krajowy system wodny, to rzeka nigdy nie wysycha i jej brzegi rozkwitają bogactwem fauny i flory^[15].

Komunikacja

Wzdłuż południowej i zachodniej granicy miasta przebiega droga nr 444

, którą jadąc na północ dojeżdża się do węzła drogowego autostrady nr 5 ( Tel Awiw - Ariel ) z autostradą nr 6 ( Beit Kama - Eliakim ), natomiast jadąc na południe dojeżdża się do kibuców Einat i Nahshonim . Lokalna droga prowadzi na północ do autostrady nr 5, strefy przemysłowej Afeq i miasta Kafar Qasem . Droga nr 483 prowadzi na zachód do kibucu Giv'at HaShelosha i miasta Petach Tikwa .

W północno-zachodniej części miasta, przy strefie przemysłowej Afeq, znajduje się stacja kolejowa Rosh HaAyin . Pociągi z Rosh HaAyin jadą do Lod , Tel Awiwu , Bnei Brak , Petah Tikwa , Kfar Saby i Riszon Le-Cijon .

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Zdjęcie satelitarne Rosh HaAyin Google Maps
• Mapa Rosh HaAyin Amudanan
• Fotogaleria Rosh HaAyin