Dubn (Db, łac. dubnium), wcześniej o nazwie unnilpentium (Unp) – pierwiastek chemiczny , metal przejściowy . Nazwa pochodzi od rosyjskiego ośrodka badań jądrowych pod Moskwą^[1].

Badania

Doniesienie o otrzymaniu izotopów ²⁶⁰Db i ²⁶¹Db przedstawił w 1968 roku zespół pracujący w Dubnej pod Moskwą pod kierunkiem G. Flerowa. Eksperyment polegał na bombardowaniu ameryku jądrami neonu . Inny eksperyment (z użyciem kalifornu i azotu ) został wykonany przez grupę A. Ghiorso w 1970 roku w Berkeley w Kalifornii i doprowadził do otrzymania izotopu ²⁶²Db^[2]. Obecnie znanych jest 12 izotopów , z których najtrwalszy jest ²⁶⁸Db o czasie życia około 16 godzin.

Rosjanie zaproponowali dla nowego pierwiastka nazwę nielsbohr; Amerykanie używali nazwy zaproponowanej przez Ghiorso od nazwiska Otto Hahna – hahn (w polszczyźnie funkcjonowała forma han), ponadto przez pewien czas IUPAC sugerował nazwę joliot. Wyniki Rosjan są kwestionowane, ale ostatecznie w uznaniu zasług laboratorium w Dubnej komisja IUPAC zaproponowała obecną nazwę i w roku 1997 została ona zatwierdzona.

Własności

Pierwiastek ten nie występuje naturalnie na Ziemi, nie stwierdzono go także poza nią. Jego własności chemiczne badano z wykorzystaniem pojedynczych atomów i okazały się one typowe dla pierwiastków piątej grupy układu okresowego , zbliżone do własności tantalu . Dubn tworzy związki na piątym stopniu utlenienia, takie jak DbCl₅, DbOCl₃.

Przypisy